
او بارها روی سکوی قهرمانی جهان ایستاده، اما این قهرمانیها مانع نشده که همراه بچهمحلها نشود و فوت و فن کشتی را به آنها آموزش ندهد. برای او زیباترین لحظههای زندگیاش این است که با افتخار از رقابتها به محلهاش برگردد، محلهای که با وجود محرومیتهایش بستر رشد او بوده است.
قصه زندگی قهرمان جهان محله ما به این دلیل پرجاذبه است که هیچگاه راه برای موفقیتهایش هموار نبوده است. او در خانوادهای به دنیا آمد که هیچکدام از اهالی خانه اهل ورزش نبودند، فقط پسرداییاش در رشته کشتی فعالیت میکرد و همین شد که سال۱۳۸۰ برای اولین بار با این رشته آشنا شد و با اولین حضور در مسابقات استانی در سال۱۳۸۲ و کسب مقام اول انگیزه زیادی برای ادامه این رشته پرهیاهو به دست آورد. او پس از این سالها کشتی را به صورت حرفهای دنبال کرد و تاکنون مقامهای جهانی، کشوری و استانی بسیاری را از آن خود کرده است.
اسماعیل نجاتیان متولد سال۱۳۶۶ است. او سالهاست در یکی از باشگاههای محله پنجتن مشهد شاگرد درجه يك است. اسماعیل به دليل علاقه به این رشته ورزشی و تلاشهای شبانه روزی قهرمانیهای بسیاری را برای محله خود و هممحلهايهايش به ارمغان آورده است.
اگر از مقامهای اول او در سطح استانی و کشوری بگذریم این ورزشکار افتخارات جهانی زیادی دارد که او را از سایر کشتیگیران هممحلهایاش متمایز میکند. ورزشکار محله ما در چند دوره مسابقات جهانی مقامهای اول تا سوم را به دست آورده است، او در مسابقات جام جهانی۲۰۰۹ تهران مقام دوم، در سال ۲۰۱۰ فنلاند مقام اول، در مسابقات بینالمللی اسپانیا مقام سوم و در سال۲۰۱۱ جایزه بزرگ باکو را از آن خود کرده است.
نجاتیان در مسابقات جام جهانی۲۰۰۹ تهران مقام دوم، در سال ۲۰۱۰ فنلاند مقام اول را به دست آورد
جايگاه ورزش در زندگی نجاتیان به اندازهاي است که روزانه پنج تا شش ساعت تمرین میکند، او منظم شدن زندگي را از ویژگیهای بارز ورزش میداند و در ادامه میگوید: وارد شدن به دنیای ورزش میتواند در اخلاق ورزشکار بسیار تاثیرگذار باشد و به او نیز در برقرارکردن روابط اجتماعی کمک بسیاری کند.
قهرمان جهان محله ما در رابطه با سختیهای این رشته بیان میکند: کسی که میخواهد در رشته کشتی موفق شود باید تمام سختیها و مشکلات از جمله دوربودن از خانواده، وزن کم کردنها، تمرینات سخت و... را تحمل کند، در تمام مسائل صبور باشد واز ضربخوردگیها و قطع نخاع شدن پیشگیری کند.
کشتیگیر محله ما آسیبهای زیادی ديده است و حتی گاهی اوقات ماهها برای مداوا از مسابقات و تمرینها دور بوده است اما به خاطر علاقه زیادش به این رشته آن را کنار نگذاشته و میخواهد تا جایی که توان دارد در کشتی فعالیت کند.
او آموزشهای مربیان خود، فیلابی و اسماعیلپور را عامل مهمي در موفقیتهایش میداند و میافزاید: برادر بزرگترم که ۱۵سال از من بزرگتر است با اینکه در رشتههای ورزشی فعاليت ندارد اما از مشوقهای اصلی من در ورزش کشتی بوده است.
او که در یکی از محلات منطقه ما ورزش میکند استعدادهای جوانان این منطقه و محله را بسیار خوب ارزیابی میکند اما متاسفانه از کمبود امکانات ورزشی و باشگاههای کشتی سخن میگوید و عنوان میکند: امکانات ورزشي در اين محله کم است و مسئولان باید فکری به حال جوانان و ورزشکاران این منطقه بكنند، خدمات بهداشتی در باشگاهها نیز به درستی ارائه نمیشود که باید ورزشکاران و مسئولان باشگاهها و فضاهای ورزشی چارهای برای این مشکل بیندیشند.
قهرمان جهان محله ما با وجود افتخاراتی که کسب کرده هیچگاه مغرور نشده تا جایی که میگوید چیزهایی که به دست آورده را مرهون تلاشهای اساتیدش است و همیشه دوست دارد شاگرد آنها باشد. او شاگرد بودن را دوست دارد.
اسماعیل بعد از مدالهای رنگی، که به دست آورده یک هدف بزرگ برای خود دارد هدفی که او را همیشه سرتمرینات سخت آماده میکند و انگیزه دوبارهای به او میبخشد؛ فتح قله طلایی المپیک که میگوید آرزو دارد به آن برسد.
او در این رابطه میگوید: نه تنها من بلکه بیشتر ورزشکاران هدف مشترکی دارند و آن رسیدن به قله المپیک است تا برای کشور خود نامآفرین شوند؛ هدف من نیز در دنبال کردن این رشته سخت، رسیدن به معتبرترین مدال یعنی طلای المپیک است.
شکست خوردن خیلی وقتها غمانگیز است اما برای ورزشکار محله ما که اهداف بزرگی را در سر میپروراند هیچکدام از شکستهایی که خورده او را متوقف نکردهاست هرچند که به گفته اسماعیل طعم برخی از این شکستها بسیار تلخ بوده است.
او میگوید: برد و باخت برای هر ورزشکاریپیش میآید. درست است كه پیروزی باعث خوشحالی شخص میشود اما شکست نبايد باعث ناامیدی ورزشکار شود زیرا هر شکستی عاملی برای کسب تجربه و پلی به سوی پیروزی است.
بچه محل افتخارآفرین ما حضور در مسابقات را برای پیمودن درست راه ورزش بسیار مهم میداند. او در تیرماه سال جاری برای مسابقات انتخابی تیم ملی در مسابقات جهانی راهی تهران میشود و این درحالی است که بیش از همه، هممحلهايهایش از او انتظار ماندن و برنده شدن دارند. در پایان آرزو میکند باز هم با دست پر به محله برگردد.
*این گزارش یکشنبه، ۸ اردیبهشت ۹۲ در شماره ۵۱ شهرآرامحله منطقه ۴ چاپ شده است.