هنرِ کسب درآمد در مدرسه حاج‌رضا مقدم 
هوش برتر مگاویژنی‌ها در رقابت‌های بین‌المللی آیکرام 
یونس ایرج به خاطر مادرش بوکسور شد
ورود یونس به ورزش در شش سالگی بیشتر به خاطر مادرش بود که مربی ورزش‌های رزمی بود.
او که ساکن محله وحید مشهد است، در کنار مادر در تمرینات مختلف شرکت می‌کند و همین می‌شود که در سنین نوجوانی به ورزشکاری رزمی مبدل می‌شود.
یونس ۲۰ ساله این روزها درحالی در کنار ورزش به مربیگری هم می‌پردازد که عازم مسابقات بین‌المللی هند و بعد از آن ارمنستان است. مسابقاتی که خود را برای برنده شدن در آنها آماده می‌کند.
طلای مسابقات ارمنستان را میخواهم
مسابقات بین‌المللی کیک‌بوکسینگ قرار است تیرماه سال‌جاری ماه در کشور ارمنستان و در رده بزرگ‌سالان برگزار شود. یونس ایرج می‌گوید: میخواهم سکوی نخست این مسابقات را فتح کنم و مدال طلای آن را برای هموطنانم به ارمغان بیاورم.
برای همین این روزها از هر فرصتی برای تمرین و ارتقای سطح مهارت استفاده میکنم. مربی پرتلاش محله ما ادامه می‌دهد: زمانی خستگی از تنم درمیآید که سرود زیبای کشورم در سالن مسابقات ارمنستان طنین‌انداز شود.
ورزش را از شش سالگی شروع کردم
یونس می‌گوید: ورزش رزمی را در شش سالگی و با رشته کنگ‌فو آغاز کردم، البته بعدها در دیگر رشتههایی مانند کشتی کج و کیک‌بوکسینگ هم فعالیت داشتم.
او می‌افزاید: در حال حاضر ۱۶سال است که در ورزش‌های رزمی‌کار میکنم و چند سالی است که مربی هستم و فنون رزمی را به علاقه‌مندان به این رشته آموزش میدهم.
مدیون زحمات مادرم هستم
یونس، از مادرش به‌عنوان بزرگ‌ترین مشوق او برای ورود و موفقیت در دنیای ورزش یاد می‌کند و می‌گوید: مادرم از زمان کودکی تا‌کنون قدم به قدم با من همراه بوده و من کسب بیش از سی عنوان قهرمانی استانی و سه مقام کشوری را مدیون زحمات و راهنماییهای ایشان هستم.
این جوان ورزشکار به تعداد سال‌های عمرش مدالهای رنگارنگ دارد که هفت‌تایش طلاست. او می‌گوید: این مدالها را با زحمت به دست آورده‌ام و برای همین است که خیلی برایم با ارزش هستند.
مادرم از زمان کودکی همراه بوده و من کسب سه عنوان قهرمانی کشوری را مدیون‌اش هستم
از تهران تا امارات
شیرینترین و تلخترین خاطرات ورزشی یونس به بازیهای انتخابی تیم ملی سال گذشته برمیگردد.
او در این‌باره می‌گوید: بعد از مسابقات که در تهران برگزار شد با بچه‌های تیم به شمال و بعد هم امارات رفتیم و از آنجا که در این سفر همه همسن و سال و ورزشکار بودیم به همه ما خیلی خوش گذشت.
خاطره تلخم هم از همین مسابقات است که مربوط به سوءتفاهمی است که منجر به درگیری کوچکی شد و خاطره بدی از آن در ذهن دارم.
امکانات باشد بچه‌های محله کولاک میکنند
یونس در خصوص وضعیت امکانات ورزشی در محله وحید نیز می‌گوید: بچه‌های محله وحید با اینکه علاقه زیادی به ورزش نشان میدهند؛ اما متاسفانه امکانات و فضای ورزشی مناسب در این محله بسیار کمتر از نیاز آن‌هاست.
این در صورتی است که اگر امکانات مناسب در اختیارشان باشد، کولاک میکنند و می‌توانند در مسابقات کشوری و حتی مسابقات خارج از کشور افتخارات زیادی را کسب کنند.
اما کمبود امکانات ورزشی باعث شده استعدادهای آنان به هدر رود. این رزمی‌کار خیابان دریا یادآور می‌شود: تا‌کنون ورزشکاران زیادی را دیدهام که باوجود توانایی، قادر به تهیه وسایل ورزشی و شرکت در مسابقات نبودهاند.
رزمی‌کار، فرصتی برای ابراز وجود ندارد
صحبت که از مشکلات رزمی‌کاران می‌شود، می‌گوید: متاسفانه ورزش‌های رزمی پشت درهای بسته محصور شده است و رزمی‌کاران فرصتی برای به نمایش گذاشتن توانایی‌های خود ندارند.
یونس ادامه می‌دهد: در ورزش‌های دیگر مانند فوتبال و والیبال که در محیط باز برگزار می‌شود، ورزشکار میتواند توانایی‌های خود را به نمایش بگذارد و این در روحیه آنها تاثیر دارد.
او که جوان به دنبال فرصتی برای ابراز وجود است و اگر نتواند توانایی‌های خود را به دیگران ثابت کند، ممکن است برای جلب توجه دست به کارهای خلاف بزند، به عنوان مثال با کشیدن سیگار و قلیان و... بخواهد جلب‌توجه کند.
ورزش رزمی، نیازمند تنفس است
یونس می‌گوید: در همه پارکها قسمتی از زمین پارک را حصار کشیده و به ورزش خاصی مانند فوتبال، والیبال، هندبال و... اختصاص دادهاند که این کار بسیار خوبی است؛ اما باید برای ورزش‌های رزمی را که طرفداران زیادی هم دارد نیز جایی را در نظر میگرفتند.
اگر در پارکها جایی برای ارائه هنرمندی رزمی‌کاران در نظر گیرند، آنها بهتر می‌توانند توانایی‌های خود را به نمایش بگذارند؛ چرا که این ورزش هم نیاز به تنفس دارد.
همچنین می‌توان از رزمی‌کاران در اجرای حرکات نمایشی در مراسم نیز استفاده کرد که این موضوع باعث علاقه‌مندی دیگران به این رشته ورزشی می‌شود.
رزمی‌کاران را از پارک نرانید
او می‌گوید: عجیب است هیچ‌کس به کسی که در پارک، سیگار یا قلیان می‌کشد، متعرض نمیشود و حتی گاه برای این دسته از جوانان نیمکتهای مخصوص هم در نظر گرفته می‌شود.
اما کسی که رزمی‌کار است اگر در پارک تمرین داشته باشد به او تذکر میدهند و حتی ممکن است در صورتی که لازم باشد آنها را از پارک بیرون کنند. او ادامه می‌دهد:این درحالی است که بعضی‌حرکات ورزشی این رشته برای اجرا نیاز به فضای باز دارد و در فضای محدود باشگاه اجراشدنی نیستند.
عضویت در تیم ملی، آرزوی من است
وقتی صحبت از آرزوها می‌شود مثل هر جوان ورزشکار، عضویت در تیم ملی را مطرح می‌کند و آرزوی دیگرش هم رفع موانع و کمبودها در زمینه ورزش است.
او می‌گوید: امیدوارم روزی برسد که در محله ما مکان‌های ورزشی افزایش پیدا کند تا هر جوانی که به ورزش علاقه‌مند بود، بدون هیچ دغدغهای بتواند رشته ورزشی خود را انتخاب کند و برای پیشرفت در آن رشته، کمبود امکانات مانع از پیشرفت او نشود.
*این گزارش یکشنبه، ۴ خرداد ۹۳ در شماره ۱۰۴ شهرآرامحله منطقه ۴ چاپ شده است.
لینک کوتاه
روایات مشابه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
