ورزش، آرزوهایم را زنده نگه داشته است 
نماز صبح هم در مسجد امیرالمومنین به جماعت خوانده می‌شود 
جواد جانی دروازه‌بان برتر فوتسال در محله طلاب است
عفیفه ناظمی| مثل دانه‌های خوش‌رنگ‌ولعاب تسبیح که پشت‌سرهم با توازن و نظم خاصی چیده شده‌اند که نیست. بی‌شک موفقیت‌ها همیشه کنار هم، قطار نمی‌شوند.
در سرگذشت فوتسالیست ما، کنار موفقیت‌ها هم شکست است و هم ضعف. دروازه‌بان فوتسال محله طلاب مشهد که از دوران دبستان با علاقه جلو رفته است از زمانی می‌گوید که می‌شود بهترین دروازه‌بان دبستان و محله و کار را شروع می‌کند، تا تبدیل‌شدن به چهارمین دروازه‌بان برتر رده امید در سوپرلیگ استانی.
ازدبستان، این‌کاره بودم!
داستان ورزشکار محله طلاب که حالا دیگر برای خودش دروازه‌بان تیم سوپرلیگ کشوری شده است، از همان روزهای کودکی شروع می‌شود.
از همان زنگ‌های ورزش در دبستان تا ثبت‌نام در تیم محله و بعد هم رفتن به تیم‌های دسته یک و دو و سوپرلیگ و... روز‌هایی که ۵ سال پیش آرزو بودند و اکنون خاطرات‌اند و به‌جای آنها آرزو‌های بزرگ‌تری نشسته‌اند.
جواد جانی از شوق و اشتیاق بچگی‌اش برای دروازه‌بانی می‌گوید. توپ روزهای کودکی هنوز هم یادش نمی‌رود.
همان توپی که با ضربه او به دیوار روبه‌رویش در آن‌سوی خانه می‌خورد و برمی‌گشت تا جواد هنرِ گرفتن توپ را از فواصل مختلف بهتر یاد بگیرد. آن‌روزها دوره دبستان و راهنمایی را می‌گذراند و شده بود بهترین دروازه‌بان دبستان.
مادر؛ اولین مشوّق
از کوچه و پارک گلشور گرفته تا سالن بهشت که از همان ابتدای تأسیس، پذیرای جوانان فوتبالی بود، همه و همه هنوز هم برای جواد جانی رنگ‌و‌بوی روزهای تمرین فوتبال و فوتسال او را دارند.
او می‌گوید: تمرین‌های من برای فوتبال و فوتسال از همان دوران کودکی شروع شد. همان روز‌هایی که تا پارک گلشور را به‌تنهایی می‌دویدم تا توی تیم‌های فوتبال محلی شرکت کرده و بازی کنم؛ تا سال ۸۹ که سالن بهشت ساخته شد.
مادرم که علاقه من را به ورزش دیده بودند با دیدن سالن ورزشی خبر ساخته‌شدن آن را برایم آوردند و گفتند: تو که علاقه به فوتسال داری ورزش را در سالن و زیر نظر مربی ادامه بده. روز ثبت‌نام من در سالن ورزشی بهشت، آغاز دور جدید تمرینات اصولی من بود.
جانی ادامه می‌دهد: از سال ۹۰، تمرینات فوتسالی‌ام را زیر نظرمربی فوتسال شروع کردم و بعداز ۲ ماه تمرین در سالن، مربی‌ام از من خواستند تا در تیم دسته‌یک جوانان مشهد شرکت کنم. از همان‌جا هم روزهای حضورم در تیم باشگاه فوتسال «موعود» با پشتیبانی شرکت نبات پیرادل آغاز شد.
آقاجواد خاطرنشان می‌کند: سال ۹۱ تیم ما توانست قهرمانی مسابقات باشگاهی شهر مشهد را در رده سنی جوانان و نوجوانان کسب کند، جواز حضور در مسابقات سوپرلیگ استان خراسان‌رضوی را بگیرد، نایب‌قهرمان شود و به رده کشوری صعود کند.
دروازه‌بان؛ ۶۰ درصد توان تیم
جواد جانی چهار سالی را که در مسابقات حضور پیدا کرده است، برایم مرور می‌کند و می‌گوید: سال ۹۱، قهرمانی مسابقات باشگاهی در مشهد را کسب کردیم.
در سال ۹۲ نیز با کسب رتبه دوم پس‌از یازده بازی پیاپی، جواز حضور در مسابقات سوپرلیگ استانی را گرفتیم و سال ۹۳ با حضور در مسابقات رده جوانان کشوری مقام چهارم را کسب کردیم.
علاوه‌برآن، همان سال در مسابقات جام رمضان در رده بزرگ‌سالان نیز شرکت کردیم و با کسب امتیاز وارد سوپرلیگ کشوری شدیم و اکنون هم برای مسابقات فوتسال مناطق کشوری آماده می‌شویم.
مسابقات پیش رو که در اسفندماه برگزار می‌شود، برای جواد جانی مسابقاتی سرنوشت‌ساز است.
به‌اعتقاد او یک دروازه‌بان ۶۰ درصد قدرت تیم و شاید هم بیشترش را تشکیل می‌دهد؛ بنابراین اگر از توان خود به‌خوبی استفاده نکند، تلاش‌های دیگر اعضای تیم فایده‌ای ندارد.
او معتقد است: نقش دروازه‌بان به‌قدری مهم است که اگر او از توانش به‌خوبی استفاده نکند و یک گل بخورد، سایر اعضای تیم برای جبران آن یک گلِ خورده باید دو گل به حریف بزنند تا بتوانند نتیجه تیم را به‌نفع خود تغییر دهند.
رقیب خودم شدم
جواد جانی معتقد است برای بهترین دروازه‌بان شدن باید با خودش رقابت کند و دراین‌باره می‌گوید: در این سال‌ها تمام تلاشم این بود که بهترین دروازه‌بان شوم.
در هر مسابقه سعی می‌کنم خطا‌های گذشته را کاهش دهم و اشکالات و ضعف‌هایم را برطرف کنم و به‌اصطلاح «با خودم رقابت کنم».
خوشبختانه سال گذشته توانستم در بین ۲۰ دروازه‌بان برتر رده امید، در فهرست ۴ دروازه‌بان برتر قرار بگیرم که بازهم در حد خوبی نبود و راضی نیستم. من می‌توانستم تنها دروازه‌بان برتر باشم و تلاش می‌کنم این مقام را به‌دست بیاورم.
کار در جلوبندی برادر
او از تمرین‌های پی‌درپی هم صحبت می‌کند و این را هم می‌گوید که تمرین‌های فوتسال و شرکتش در مسابقات سال گذشته برای او مصادف شده بود با امتحانات جبرانی شهریورماهش.
همزمان با درس در تعمیرگاه جلوبندی برادرم مشغول‌به‌کار شدم
دراین‌باره برایمان تعریف می‌کند: سال سوم دبیرستان از نظر تحصیلی سال خوبی برایم نبود و متاسفانه تعدادی تجدید آوردم و مجبور شدم سال بعد را در دبیرستان بزرگ‌سالان ادامه دهم تا بتوانم عقب‌افتادگی درسی‌ام را جبران کنم.
دراین‌بین هم، در تعمیرگاه جلوبندی برادرم مشغول‌به‌کار شدم. آن‌موقع بود که فهمیدم یک سال درس‌نخواندن چقدر در زندگی‌ام تأثیرگذار است.
و امسال را که پیش‌دانشگاهی هستم، مصمم‌تر درس می‌خوانم تا بتوانم در رشته دانشگاهی مطلوبم نیز قبول شوم.
خیلی تلاش کردم
فوتسالیست محله ما از این حرف‌ها که می‌گذرد، این را هم می‌گوید که هم لذت کارکردن و مستقل‌بودن را برده و هم طعم شیرین ورزش و درس را چشیده.
او بیان می‌کند: می‌توانستم کار در مغازه برادرم را ادامه دهم و استاد شوم، اما نخواستم و باوجود درآمد بسیارش، فوتسال و ادامه‌تحصیل را ترجیح دادم.
جانی برایمان می‌گوید که اولویت تحصیلی‌اش در دانشگاه، رشته‌های تربیت‌بدنی، روان‌شناسی یا حقوق است و با شناختی که از خودش دارد، می‌داند که در این سه رشته می‌تواند موفق شود. بااین‌حال اولویت اصلی‌اش تبدیل‌شدن به بهترین دروازه‌بان آسیاست.
دروازه‌بان گل‌زن
دروازه‌بان محله ما مهارتش فقط در عرصه دروازه‌بانی نیست؛ او تابه‌حال گل هم زده است. آن‌هم در موقعیتی که حساس بوده و با همین گل تیم به مرحله حذفی راه پیدا کرده است.
او ادامه می‌دهد: در آن بازی، نتیجه ۱، ۱ داشتیم. بازیکن توپ را از اوت به من پاس داد و من هم توپ را به سمت دروازه حریف نشانه رفتم و بازی با نتیجه ۳-۱ به‌نفع ما پایان گرفت و به مرحله حذفی صعود پیدا کردیم.
اسفند سرنوشت‌ساز
جواد جانی این روزها، اوقات سختی در پیش دارد. به‌قول خودش «هم تب کنکور دارد و هم بازی اسفندماه از الان داغش کرده است» و از این بازی سرنوشت‌ساز ترس دارد.
به‌قول خودش «این بازی می‌تواند سرنوشت و آینده‌اش را رقم بزند» و چون همان‌طورکه گفت «تلاش یک تیم به گلر بسته است» تمام سعیش را می‌کند که بتواند در این بازی خوب عمل کند.
او از الان خودش را از لحاظ روحی و جسمی برای تمرینات آماده می‌کند. یادداشت‌هایی هم برای انرژی‌گرفتن هرروزه خود نوشته که در آنها به چهارده‌معصوم(ع) متوسل شده است.
جانی که برای اسم خود در صفحات مجازی هم، نام فوتسالیستی انتخاب کرده، می‌خواهد برای موفقیتش در فوتسال نذر هم بکند و همیشه این جمله را در ذهنش مرور کرده که «از من حرکت و از خدا برکت؛ پس می‌توانم».
خداداد و حسین طیبی بچه طلاب بودند و همین خودش انگیزه می‌شود برای ما
طلاب؛ محله مستعدها
نمی‌دانم چه سرّی است که هروقت حرف از ورزش‌های فوتبال، فوتسال و رزمی و غیر‌رزمی می‌شود، از بچه‌های محلات طلاب و اطراف آن یادمان می‌آید و علاقه زیادی که بچه‌های محلات این سمت شهر به ورزش و فوتسال دارند.
جواد جانی علت این میزان علاقه به ورزش را وجود انگیزه در جوانان این منطقه می‌داند.
به‌قول خودش «وقتی خداداد عزیزی‌ها و حسین طیبی‌ها و خیلی از قهرمانان دیگر از این محلات برخاسته‌اند، همین خودش انگیزه می‌شود برای بچه‌های این محلات تا مصمم‌تر شوند برای تلاش بیشتر و کسب موفقیت در رشته‌های ورزشی».
او در پایان صحبتش، نقش حامیان مالی تیم‌های منطقه‌ای و محلی را در پیشرفت ورزشی جوانان این محلات مهم می‌داند و می‌گوید: شرکت در تمرینات و ورود به مسابقات منطقه‌ای و کشوری و حتی سفر و رخت و لباس هزینه‌های سرسام‌آوری دارد که بدون وجود حامی مالی میسر نیست و بچه‌های این محلات بخش بزرگی از موفقیت‌های خود را مدیون این حامیان هستند.
*این گزارش یکشنبه، ۲۹ آذر ۹۴ در شماره ۱۸۱ شهرآرامحله منطقه ۴ چاپ شده است.
لینک کوتاه
روایات مشابه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
