تجدید خاطرات مدرسه در مغازه لوازم‌التحریر 
جانباز انقلاب، هنوز عمامه امام را بر سر دارد 
ورزشکار موفق محله شهیدقربانی ووشو هنوز ناشناخته است
سجاد حسین‌زاده، سه سال پیش در زیرزمینی که به باشگاه ورزشی تغییر کاربری یافته بود، تصمیمش را گرفت و خواست که فعالیت در همان رشته را شروع کند؛ رشته‌ای که حتی اسمش را هم نمی‌دانست. او اکنون صاحب شال‌بند مشکی و کمربند طلایی است.
یک ساعت بود، بیشتر یا کمتر، درست یادش نمی‌آید. گوشه‌ای ایستاده بود و محو تماشای مبارزه دو ورزشکاری شده بود که با هم گلاویز بودند. سجاد حسین‌زاده، سه سال پیش در زیرزمینی واقع در محله عباس‌آباد که به باشگاه ورزشی تغییر کاربری یافته بود، تصمیمش را گرفت و خواست که فعالیت در همان رشته را شروع کند؛ رشته‌ای که حتی اسمش را هم نمی‌دانست.
او که ساکن محله شهیدقربانی و امروز جوانی بیست‌ساله و صاحب شال‌بند مشکی و کمربند طلایی است، از آینده‌ای می‌گوید که برایش بدون ووشو، معنا ندارد.
- از میان ورزش‌های رزمی، چرا ووشو را انتخاب کردی؟
راستش شناختی نداشتم، نه از این رشته و نه ورزش‌های رزمی دیگر. آن‌قدر اطلاعاتم کم بود که فکر می‌کردم همه‌شان یکی هستند. یک روز که به باشگاهی در محله عباس‌آباد رفتم، ووشوکار‌ها را دیدم. خوشم آمد و تصمیم گرفتم شروع کنم.
- از انتخابت راضی هستی؟
به نظرم ووشو کامل‌ترین ورزش رزمی است. من وابسته این رشته شده‌ام، جوری که اگر با تمام خستگی‌های کاری، به باشگاه نیایم و تمرین نکنم، انگار که گمشده‌ای دارم و شب، خوابم نمی‌برد.
- از افتخاراتی که کسب کرده‌ای بگو.
در مسابقات کشوری سال‌های ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲، مدال نقره را به دست آوردم. به‌جز اینها، پنج مدال استانی دارم که همگی طلا یا نقره هستند. در مسابقات کمربند طلایی هم که اردیبهشت پارسال برگزار شد، توانستم برنده شوم.
- به چه کاری مشغول هستی؟
نقاش ساختمان هستم.
- درآمد این شغل چطور است؟
بستگی دارد به میزان سفارش و ساعت کارم. من از پارسال که کاربلد شده‌ام و می‌توانم به‌صورت مستقل، پروژه بردارم، از ۸ صبح تا حدود ۷ شب سر کار هستم، بعدش می‌روم خانه و بلافاصله برای باشگاه آماده می‌شوم. درآمدم بین ۵۰۰ هزار تومان تا یک میلیون‌تومان در روز است.
- چند روز در هفته و به کدام باشگاه می‌روی؟
اگر مسابقات نباشد، سه شب در هفته و اگر باشد، هر شب می‌روم به سالن شهیدسلطانی‌مقدم در محله شهیدقربانی و زیرنظر آقای محمود چزگی که مربی‌ام در تمام این سال‌ها بوده‌اند، تمرین می‌کنم.
- برنامه فشرده‌ای به نظر می‌رسد.
بله، اما حتی یک بار هم به خودم نگفته‌ام باشگاه را بی‌خیال شو. زندگی من دو جنبه جدی دارد؛ کار و ورزش.
- ووشو را تا کجا ادامه خواهی داد؟
مسابقات آسیایی و جهانی، هدف خوبی است، اما برای من پایان راه نیست.
- برای رشته‌ای که تا این حد علاقه داری، چه کار خواهی کرد؟
اگر دقت کرده باشید، وقتی از یک بچه سه‌چهارساله بپرسید فوتبال یعنی چه، متوجه می‌شود درباره چه چیزی صحبت می‌کنید، اما متأسفانه وقتی با خیلی از بزرگ‌تر‌ها صحبت می‌کنم، می‌بینم درباره ووشو هیچ اطلاعاتی ندارند. دلم می‌خواهد بتوانم راهی پیدا کنم که دیگران هم با این رشته آشنا شوند، وارد گود آن بشوند و شیرینی مزه‌اش را بچشند.
* این گزارش یکشنبه ۹ دی‌ماه ۱۴۰۳ در شماره ۵۹۸ شهرآرامحله ۳ و ۴ چاپ شده است.
لینک کوتاه
روایات مشابه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
