خاطرات موسوی‌زاده از برج‌هایی که جایگزین قلعه‌ها شدند

طرح کامپیوتر صدمکانیکی و مدل دایره مثلثاتی را که ارائه داد، آن‌قدر مورد استقبال قرار گرفت که دولت برای قدردانی و تشویقش، زمینی در محله سرافرازان به او اهدا کرد. محسن موسوی‌زاده، سال‌۶۱ این زمین را ساخت و درحالی در آن ساکن شد که آب، برق، گاز و تلفن نداشت. آن موقع دانشجوی سال اول دانشگاه فردوسی بود و برای رفع مشکلات و بهبود وضعیت محله‌اش بار‌ها و بار‌ها پیگیری کرد. آقا‌محسن، راوی خاطرات محله‌اش شد و گذشته‌ها را برای ما مرور کرد.

مطلب مرتبط کوچه امروزی «قلعه نجفی»

قدیمی‌ترین خانه محله سرافرازان است در کوچه پیروزی ۱۸/۱ قرار دارد. مالک آن آقای نعمتی بود. وقتی ما خانه‌هایمان را ساختیم، یکی از اتاق‌هایش را مغازه کرد و مایحتاج اولیه را می‌آورد تا برای خرید به داخل شهر نرویم.

سال ۶۱ که ما آمدیم، همه این محدوده بیابان بود. می‌خواستیم نشانی بدهیم، می‌گفتیم روبه‌روی کوه یک خیابانی هست بیایید داخل. اوایل به خاطر قلعه‌نجفی به «محله نجفی» معروف بود. بعد‌ها شهرداری نام سرافرازان را روی آن گذاشت.

قدمت قلعه‌نجفی، به حدود ۱۵۰‌سال پیش برمی‌گردد. به نظرم وجود این قلعه باعث شده است که بعد‌ها محله‌های سرافرازان و اطرافش شکل بگیرد. وقتی می‌بینم باقیمانده این بنای قدیمی دارد تخریب می‌شود، رنج می‌برم.

اولین پزشک سرافرازان، دکتر علیرضا شریعت‌پناهی بود. مطبش اینجا در کوچه پیروزی ۱۸ بود. وقتی می‌رفتیم پیشش، گوشی را روی قفسه سینه می‌گذاشت و با لحن مهربان می‌گفت: «نفس، نفس». این‌قدر این عبارتش در ذهن همه مانده‌بود که او را «دکتر نفس» صدا می‌کردند.

این قسمت از کوچه پیروزی ۱۸ را که می‌بینید، بیابان بود. دورش را با کیسه‌گونی می‌بستیم و نماز جماعت می‌خواندیم. ماه محرم کُنده می‌آوردیم و در آن، دیگ شله می‌گذاشتیم. سال ۷۰ با کمک دولت و مردم مسجد حضرت ابوالفضل (ع) ساخته شد. 

این برج‌ها آینه دق من هستند. همین‌طور یکی پس‌از دیگری دارند ساخته می‌شوند و هیچ‌کس توجهی نمی‌کند که با بالارفتن اینها، روز‌به‌روز آلودگی هوای شهر بیشتر می‌شود.

* این گزارش چهارشنبه ۱۱ مهرماه ۱۴۰۳ در شماره ۵۸۸ شهرآرامحله منطقه ۹ و ۱۰ چاپ شده است.