نوشته های فاطمه شوشتری در سایت مشهد چهره
کوچه جهودهای مشهد کجا بود؟
عیدگاه ۶ با تابلوی سروش در گذشته محل استقرار و زندگی یهودیان بود که مردم به آن‌ها جهود (جدید) می‌گفتند و آن‌طور که سیدحسن طباطبایی هشتادویک‌ساله می‌گوید به‌نام جهود‌ها معروف بود.
مسجد قاجاری «باغ دولاب»
مسجد ائمه بقیع(ع) از تخریب‌های اطراف حرم‌مطهر جان سالم به در برد تا در کنار بیش از هفتاد مسجدی که در طرح نوسازی اطراف حرم‌مطهر تخریب و با تجمیع تبدیل به احسن شدند، سرپا بماند.
از فوتبال تا پینت‌بال در مجموعه ورزشی ایثارگران
ورزشگاه شهدا و ایثارگران از آن دست مجموعه‌های ورزشی در غرب مشهد است که می‌توان براساس سابقه‌اش، آن را از اولین و قدیمی‌ترین ساختمان‌های قاسم‌آباد دانست.
سردار دل‌ها، سوغاتی محبوب زائران خارجی
زائران غیرایرانی دوست‌دار سوغاتی با موضوع سردار سلیمانی هستند.کالا‌هایی مانند تندیس، قاب‌عکس، فرش دست‌بافت، بج سینه و... را بسیاری از عرب‌هایی که به مشهد سفر می‌کنند، می‌پسندند و می‌خرند.
محله امام‌هادی (ع) بعد از ۲۶ سال معراج شهدا را بازیافت
حمید صدوقی در سال‌های ابتدایی دهه ۸۰، مستندی با عنوان «قدمگاه» درباره معراج شهدا ساخت که باعث شد محله امام‌هادی (ع) بعد از ۲۶ سال معراج شهدا را بازیابد.
معلم شکلاتی دانش‌آموزان حاشیه شهر
علی‌اصغر ساعی‌طرقی که بین دانش‌آموزانش به «معلم شکلاتی» معروف است، با وجود داشتن چندین پیشنهاد برای خدمت در مناطق برخوردار مشهد، ماندن در کنار دانش‌آموزان مناطق محروم را ترجیح داده است.
کوچه‌ای که ۶ نام در ۱۰۰ سال داشت
کوچه کوچه آیت‌الله بهجت ۳ اواخر قاجار شکل می‌گیرد و در دوره پهلوی اول، معبر اتصال خیابان شاه‌رضانو به ته‌پل‌محله می‌شود.
حکایت دیروز و امروز کاروانسراهای نوغان
حاج‌محمد خسروی، پیرِ نوغان از آن روزگاران می‌گوید: وقتی کاروانسراهای نوغان از رونق افتادند که میدان‌بار در مشهد ساخته شد. در دهه ۱۳۵۰ حق‌العمل‌کاری در سرا‌ها ممنوع و اعلام شد.
روایت عاشقی شبنم و علی، از آسایشگاه معلولان تهران تا مشهد
یک خانه اجاره‌ای ۵۰ متری در خیابان رستگاری، یک دکه در بازار ابریشم قاسم‌آباد و وجود نام «امیررضا عامری» در برگ وسط شناسنامه علی و شبنم، حقیقت فعلی زندگی این زوج معلول است.
کشاورزان دیروز، میوه‌فروشان معروف امروز محله شاهد هستند
خانواده میرزایی از ۱۵ سال پیش چرخ یک میوه فروشی را در محله شاهد می‌چرخانند، از این مغازه ۱۰ جوان نان می‌خورند که پیش‌تر روز و شبشان با بیکاری می‌گذشته است.