نوشته های محمد عطایی در سایت مشهد چهره

گوهرشاد خانم می‌گوید: زندگی مشترک دو معلول با سختی همراه است اما سعی می‌کنم سختی‌ها را آسان بگیرم. درکل خانواده ما یاد گرفته است مشکلات را سخت نبیند. تنها آرزوی ما خوشبختی فرزندانمان است.

سرو‌های نیلوفری نام کتابی است که محمدباقر جهانگیر فیض‌آبادی، از راویان برجسته دفاع مقدس مشهد برگرفته از روایت‌های هم‌محلی‌ها تألیف کرده است.

به‌دنبال محل دقیق قهوه‌خانه عرب هستم. کسی چیزی نمی‌داند. در لچکی چهارراه سرخس و چمن از تعدادی پیرمرد می‌پرسم، زیر پایشان را نشان می‌دهند و می‌گویند: «قهوه‌خانه عرب همین‌جا بود.»

حدیث ارژنگی دختری آرام و منظم است که قبل از هفت‌سالگی شیفته شطرنج شده و این ورزش را بیشتر از هرچیز دیگری دوست دارد. او اهل مطالعه است و شاهنامه می‌خواند.

دورهمی انجمن ضایعه نخاعی‌های مشهد نبش خیابان وحدت‌۶ در محله رضائیه است؛ جایی که معلولان ویلچرنشین از نقاط خیلی دور و نزدیک می‌آیند و با دیدار یکدیگر دلتنگی‌هایشان را کم‌رنگ می‌کنند.

کدخدا برای همه اهالی مهرآباد مثل پدر بود. با ما همین‌طور رفتار می‌کرد که با بچه‌های خودش. مثلا وقتی من هفت‌سال داشتم، عمو دو‌تومان عیدی داد به من. خداوکیلی هیچ‌کس آن زمان دو‌تومان عیدی نمی‌داد.

ابوالفضل نوروزی می‌گوید: قرائت‌ها همگی خوب هستند و باید به دل قاری بنشیند تا کارش را ادامه دهد، اما از همه بهتر قرائتی بود که سال ۱۳۹۵ در حرم امام‌حسین (ع) داشتم.

استادان مسگری خیابان سرخس می‌گویند این حرفه بهتر از شغل‌های قدیمی دیگر دوام آورده‌است. اکنون مشهد قطب تولید ظروف مسی است.

فاطمه ترکان‌چرخ، مادر پر اولاد محله مهرآباد در آستانه ۸۰ سالگی هنوز هم پشتیبان بچه‌هاست. فرزندانش می‌گویند: خوشی همه را به خوشی خودش ترجیح می‌دهد!

ملیکا کلاته‌احمدآبادی نوجوان بااستعداد و سخت‌کوش مشهدی از مسابقات کشوری با مدال طلا به خانه بازگشت.