نوشته های حمیده صفایی در سایت مشهد چهره
یکتا ادیبیان، تنیسور نوجوان مشهدیِ راه‌یافته به مسابقات بین‌المللی است
این دختر قهرمان تاکنون در رقابتهای بین‌المللی عمان، گرجستان، عراق، ترکیه و قطر شرکت کرده و مقام‌های متعددی برای کشور به‌دست آورده است.
پزشکان گروه جهادی «احسان» در اسماعیل‌آباد
بهنام بهادی می‌گوید: وقتی می‌بینم با تخصصی که دارم، می‌توانم به مردم خدمت کنم، حس خوبی پیدا می‌کنم. در فعالیت‌های جهادی که به روستاها یا حاشیه شهر می‌آییم، با سبک‌های مختلف زندگی مردم آشنا می‌شویم.
شناسنامه محله در دفتر خاطرات قدیمی‌های آبکوه
حمام بلور را که ساختند، دیگر کسی به حمام قدیمی نمی‌رفت. حاج‌تقی خدادادی و حاج‌آقا ابراهیم‌زاده مالکان حمام بودند. آنها برای تبلیغ حمام، یک ماشین فولکس‌واگن گرفته بودند.
مسئله‌گوی محله سرشور
محمدعلی مسئله‌گو ساکن محله سرشور متولد سال۱۳۰۱، مدت ۶۰ سال امام جماعت مسجد سهله بوده، پدرش هم از عالمان زمان قدیم بود و همین سبب شده بود تا نام فامیل آنها «مسئله‌گو» باشد.
تلاش خیر محله «بهشتی» برای بهشتی شدن روستاها
علی‌اکبر محمدی‌نیشابوری، یکی از ساکنان محله بهشتی است که تمام هم‌وغمش عمران و آبادانی روستاهاست و با وجود اینکه ۸۲ سال از زندگی‌اش می‌گذرد، همچنان مشغول‌به‌کار است.
کارنامه «درخشان» بنیان‌گذار مشهدی چند سبک رزمی
امیررضا درخشان، یکی از ساکنان منطقه هشت است که از سال ۱۳۵۷ وارد عرصه ورزش و چند مقام کشوری گرفته است. او بنیان‌گذار سبک کیوکوشین‌کان در شمال شرق است.
برادران شهید «خوش قلب» محله جنت
زهرا موحدی، همسر و مادران شهیدان سید کریم و سید جواد خوش قلب طوسی است. او در هشت‌سال جنگ تحمیلی، همسر و فرزندانش در جبهه بودند و در این مدت دو فرزندش را تقدیم کرد.
داروغه از گردش می‌گذرد تا بیشتر تمرین کند
محمد داروغه در هفده‌سالگی توانسته است با کسب یک مدال نقره بین‌المللی ترکیه در رده سنی نوجوانان سال ۹۹، همچنین چهار مدال کشوری و ۲۲ مدال استانی، استعدادش را در رشته کونگ‌فو توآ نشان دهد.
تأثیر تلخ جنگ بر شهروند اهوازی ساکن احمدآباد
وقتی پنج سال داشت، به‌خاطر بمباران، مدتی به مشهد نزد پدربزرگ و مادربزرگ می‌آید، اما الیاس صفاردزفولی که نمی‌توانست خاطرات تلخ اهواز را فراموش کند، به‌محض شنیدن صدای هواپیما برروی زمین دراز می‌کشید.
اولین بانی برگزاری روضه در محله اسماعیل‌آباد که بود؟
زهرا صبوحی از مادرش چنین یاد می‌کند: همیشه به من می‌گفت «برو در حیاط را باز بگذار و درِ خانه همسایه‌ها را بزن و بگو بیایند روضه». می‌گفتم: «مادرجان! پرچم را می‌بینند و خودشان می‌دانند روضه است، اگر بخواهند می‌آیند». و این‌گونه سال‌به‌سال روضه ما شلوغ‌تر می‌شد.