نوشته های آزاده چشمه سنگی در سایت مشهد چهره

دکتر سیدمهدی صانعی چهره‌ای خستگی‌ناپذیر بود که حتی وقتی در سال‌۱۳۸۲ از خدمت در دانشگاه بازنشسته شد، به حکم ریاست دانشگاه با توافقی قراردادی به همکاری ادامه داد، اما فروردین ۱۳۸۴ در نهایت ناباوری تسلیم مرگ شد!

حاج محمود، هیچ‌گاه دنیایش را با مدح ائمه اطهار معامله نکرد. روزی که در ۸۷ سالگی از دنیا رفت، نه فقط یک پیرِ نوحه‌خوانِ پیشکسوت که یک گنجینه معنوی بی‌تکرار به آغوش خاک سپرده شد.

سروری می‌گفت روزی که به منطقه برگشتم قرار بود فرامرز، ۴۸ ساعت دیگر با هواپیما به مشهد برگردد. من به دخترش گفته بودم بابا همین روز‌ها برمی‌گردد. فرامرز دومین افسری بود که در لشکر به شهادت می‌رسید.

سیدجلال شمسی‌نژاد شاگردی را از رواق دارالسیاده آغاز کرد اما بعد از دو هفته، آن‌قدر خوب پیش رفت که استاد حبیب‌الله خوش دست درباره‌اش گفت: «انگار خدا تو را برای این کار آفریده است!»

احمد فخرصباحی، قاتل مرموز، باهوش و خطرناک سریال مزد ترس بود که تماشاگران سریال را بی‌پلک زدن، به دیدن باقی ماجرا ترغیب می‌کرد.

شاهزاده رابعه‌خانم احترام‌السلطنه همسر منتصرالملک در راستای اجرای وصیت همسرش، در بخشی از املاک جعفرآباد آن زمان، بانی ساخت بیمارستان منتصریه مشهد شد.

از روزی که حسن لاهوتی دست به نوشتن و ترجمه برد، تا آن اسفندماهی که سرانجام بر اثر بیماری سرطان ریه چشم از جهان فروبست، شمار مقالاتش از پنجاه فقره گذشت و دست‌نوشت‌های ارزشمند او در مجلات جاودانه شد.

ناصر قفلی یک مرغداری تأسیس کرد و معروف بود به اولین کسی که مرغ یک‌روزه تخم‌گذار در ایران تولید کرده است. دلش می‌خواست دامنه فعالیت‌هایش را گسترده‌تر کند اما مرغداری چنین ظرفیتی نداشت و دست تقدیر او را به سمت مدرسه‌سازی سوق داد.

دکتر شاهین‌فر پس از سال‌ها خدمت در دانشگاه، مطب و بیمارستان، خانه چندهزاری متری‌اش را وقف درمان بیماران کرد. در جراید آمده بود بیمارستان خصوصی بیست تختخوابی با دو قسمت جراحی و طبی «دکتر شاهین‌فر» در دروازه سراب افتتاح می‌شود.

سرنوشت عمادالدین، گره کوری با تنهایی و فقدان خورده بود. سه‌ساله بود مادرش رفت، شش‌ساله بود پدرش رفت، سیزده‌ساله بود پدربزرگ تنهایش گذاشت و بعدتر در اوج جوانی، به تماشای مرگ نابهنگام همسرش نشست.