حسینالموسوی، مینیاتور منحصربهفردش را به شیوه نقاشیهای قهوهخانهای کشیده و سالها تجربهاش را برای خلق این اثر ماندگار به کار بسته است تا بتواند از پس ترسیم مقرنسهای سقف و کاشیهای سنجری برآید. او بر جزئیات روضه منوره تسلط کاملی داشته است.
ریحانه کریمی قدوسی در تیمهای سرخس، فولاد مشهد و سه سالی را هم در یکی از آکادمیها، فوتبال بازی کرده است، اما بهدلیل شکستگی استخوان ساق پا نتوانسته با این آکادمی ادامه بدهد. او اینروزها به عنوان دستیار مربی مشغول کار است.
۲۷ بهمن ۱۲۸۵، مجلس شورای ملی دوره اول، شاهد قرائت نامهای بود که جمعیت حاضر بار رنج و ذلت آن را تحمل نکردند و به تلخی گریستند. اینبار ناموس ایرانی به غارت رفته بود و در کریهترین حالت ممکن، ننگینترین واقعه تاریخ معاصر ایران را رقم میزد.
نخستینبار در سال ۱۲۲۹ شمارش جمعیت، منازل و ساختمانهای تهران انجام شد. اگر بخواهیم از دقیقترین سرشماری ایران در دوره قاجار یاد کنیم، باید به سراغ سرشماری دقیق و خانهبهخانه زینالعابدینمیرزای قاجار در مشهد برویم که حدود ۱۲۵۷ خورشیدی پایان یافت.
ملکالشعرای آستانقدس منصبی بود که از دوره قاجار ایجاد شد، روال به این ترتیب بود که نایبالتولیه وقت، شاعر منتخب را به دربار معرفی و شاه نیز معمولا حکم ملکالشعرایی را به نام این شاعر صادر میکرد.
ساخت مسجد ثارالله (ع) حدود سال۷۰ به پایان رسیده، اما جرقههای اولیه شکلگیری آن برمیگردد به اواخر دهه۵۰ و پیگیریهای مرحوم حسین اشتیاقحسینی که مدتی ریاست دانشگاه فردوسی را برعهده داشته است.
پرویز مشکاتیان اهل نمایش نبود. از شهرت و بازار هنر دوری میکرد. بیشتر از آنکه در جشنوارهها بدرخشد، در خلوت خانهاش مینشست و قطعاتی مینوشت که بوی خاک بارانخورده نیشابور را میداد و تصنیفهای بسیاری ساخت.