دورهمی کودکانه‌ای که از یک برنامه هفت‌نفره شروع شد و با استقبال بچه‌ها به چهل نفر نیز رسید.
در این برنامه کودکان دورهم جمع می‌شدند و کتاب می‌خواندند و درباره‌اش صحبت می‌کردند. اشتیاق بچه‌ها به حضور در این جمع باعث شد مسئولان به ایده‌هایی بزرگ‌تر فکر کنند و از دل آن کتابخانه «صلح و زندگی» متولد شد
خیابان «صیاد شیرازی8» یکی از معابر اصلی محله آب و برق است که از بولوار شهید صیادشیرازی به خیابان حافظ و بولوار شهید صارمی امتداد دارد. این خیابان با اجرای نمیه کاره طرح تعریض در حال حاضر حالت دندان‌موشی پیدا کرده و بهسازی آن در انتظار عقب‌نشینی تمام املاک است.
محمدحسن یعقوب‌نژاد که به واسطه فعالیت‌های ورزشی پرشمارش در این سال‌ها در هیئت ورزش‌های همگانی هم مسئولیتی را عهده‌دار شده است درباره توجه به ورزش و سلامت می‌گوید: کسی که ورزش کند به خودش و تمام اطرافیانش خدمت کرده است. ورزش فقط برای ورزشکار سلامتی جسم نمی‌آورد، بلکه ارمغان ورزش نشاط زیاد است که اطرافیان انسان هم از آن لذت می‌برند.
در کوچه استاد یوسفی27 بسیاری از کاربری‌های موردنیاز شهروندان پیدا می‌شود.
این کوچه از یک‌سو به بولوار شریعتی می‌رسد و با عنوان «شریعتی 11» نام‌‌گذاری شده است. غیر از کاربری‌های مذهبی، خدماتی، ورزشی و رفاهی که در این کوچه وجود دارد، نزدیک بودن به دانشگاه آزاد اسلامی، وجود بانک ملی شعبه شریعتی و همچنین یک مجموعه ورزش آبی معروف، آن را به محل تردد روزانه بسیاری از شهروندان تبدیل کرده است.
کوچه ارمغان14 در مرکز شهرک ارمغان در انتهای محله فارغ‌التحصیلان قرار گرفته است. بیشتر امکانات و فضاهای خدماتی شهرک در این معبر قرار دارد و از این جهت، معبر مرکزی شهرک محسوب می‌شود. با وجود عرض کم این کوچه، تردد زیادی در آن می‌شود و ساخت‌وساز هم در این سال‌ها در کوچه ارمغان14 رونق داشته است.
بوستان مروارید یکی از بوستان های خطی نسبتا بزرگی است که از خیابان شاهد15 شروع می‌شود و تا خیابان مروارید و خیابان شهرآرا ادامه دارد. اکنون که در فصل تابستان، گرمای ظهر به مردم امان نمی‌دهد، عده‌ای از اهالی محله شاهد شب‌ها از ساعت7 به بعد قصد می‌کنند برای بازی و تفریح به بوستان مروارید بروند اما از آنجا که این فضای تفریحی، نور و روشنایی کافی ندارد مجبورند راه خود را دورتر کنند و بوستان شاهد در میدان مادر را انتخاب کنند.
تا دهه70 خبری از آبادی و آبادانی در این کوچه نبود. تا چشم کار می‌کرد زمین خاکی دیده می‌شد. اولین ساکنان با خرید همین زمین‌های خاکی خانه ساختند، خانه‌هایی که آب، برق و گاز نداشت و برای تأمین این امکانات اولیه باید آب را از چاه آبی که در تپه مجاور بود و برق را از سیم‌کشی حاشیه بولوار می‌آوردند و به جای گاز هم نفت می‌خریدند.