خواستن همیشه توانستن نیست و این را حمیده جوان بهتر از هر کسی می‌داند: «من تلاش می‌کردم، اما انگار دیر شروع کردن دو و میدانی تأثیرش را گذاشته‌بود. دیدم رکوردم حتی با قهرمان کشور خودمان زیاد است!
مسجد قدمت زیادی ندارد، اما در همین مدت کوتاه توانسته است بخشی از نیاز‌های فرهنگی، مذهبی و ورزش ی ساکنان این محدوده را رفع کند.
کبری محمودی با وجود ۷۲ سال سن، سبک و فرز قدم برمی‌دارد. آن‌قدر سرحال و قبراق است که وقتی می‌گوید با همین سن‌وسال از درخت بالا می‌رود تا گردو بخورد، تعجب نمی‌کنیم!
حسن بامشکی، مربی پیشکسوت کشتی می‌گوید: داش‌مشتی‌های هر محله مانند پاسبان و نگهبان آن محله بودند، چون امنیت کوچه و خیابان محله زندگی‌شان را تأمین می‌کردند.
فرشته عاقل، بانوی رزمی‌کار و پرافتخار ساکن بولوار شاهنامه، از سیزده‌سالگی وارد هنر‌های رزمی شود و سال۹۴ در رشته کیوکشین مقام اول کشور را به دست می‌آورد.
مرحوم حسین بمبئی‌چی در دهه ۳۰ یک سال با موتورسیکلت به کشورهای مختلف سفر کرد تا با استانداردهای زمین ورزش ی آشنا شود.
ستایش رحیمی می‌گوید: در مسابقات کشوری که سوم شدم، متوجه شدم که مشت‌های بی‌هدف زیادی زده‌ام و همین باعث شد از امتیازاتم کم شود و در مسابقه بعدی توانستم اشتباهم را کم کنم.