تسنیم بیات مقام‌‌دار مسابقات کشوری شناست 
خاطرات مجید آراسته از روز‌هایی که محله فردوسی ۳۰ خانوار بیشتر نداشت 
نوید بهمنی مقام سوم کشوری کیوکوشین دارد
ورزش رزمی برای نوید، در ابتدا تنها یک سرگرمی ساده بود؛ علاقه‌ای که با تماشای فیلم‌های رزمی در او شکل گرفته بود و همیشه آرزو داشت مانند قهرمانان این فیلم‌ها قوی و چابک باشد.
ورزش رزمی برای نوید، در ابتدا تنها یک سرگرمی ساده بود؛ علاقه‌ای که با تماشای فیلم‌های رزمی در او شکل گرفته بود. به گفته خودش، همیشه آرزو داشت مانند قهرمانان این فیلم‌ها قوی و چابک باشد و بتواند حریف‌ها را یکی‌یکی از میدان به در کند. اما این علاقه کم‌کم برای او جدی‌تر شد.
نوید بهمنی، نوجوان محله پورسینا که حالا دوازده‌سال دارد، شهریور ۱۴۰۳ توانست در مسابقات کشوری کیوکوشین‌کاراته (کومیته) مقام سوم را به دست آورد. او با انگیزه و انرژی فراوان، اهداف بزرگی برای آینده در سر دارد.
- علاقه‌ات به ورزش‌های رزمی از کجا شروع شد؟
از کودکی همیشه پای تلویزیون می‌نشستم و فیلم‌های بروس‌لی را تماشا می‌کردم. آرزو داشتم یک روز شبیه او ورزشکاری مطرح شوم. سال گذشته، پسرعمویم در کلاس‌های کاراته مجموعه ورزشی المهدی (عج) ثبت‌نام کرد. من هم با پیشنهاد او وارد این کلاس‌ها شدم.
- تمرین‌هایت چطور پیش رفت؟
استادم از همان ابتدا گفت که استعداد زیادی دارم. می‌گفت فنون را خیلی خوب اجرا می‌کنم و همیشه به من انگیزه می‌داد. به من قول داد اگر همین‌طور ادامه بدهم، می‌توانم یکی از رزمی‌کاران حرفه‌ای کشور شوم. من هم هر هفته سه روز در کلاس‌ها شرکت می‌کنم و تاکنون حتی یک جلسه هم غیبت نکرده‌ام.
- اولین مسابقه‌ای که شرکت کردی، چطور بود؟
چند‌ماه بعد‌از شروع تمرین‌ها، در مسابقات استانی کیوکوشین‌کاراته شرکت کردم. خیلی استرس داشتم و همین باعث شد نتوانم مقام بیاورم. اما این شکست برایم پایان کار نبود. ایرادهایم را پیدا کردم و با تلاش بیشتر، خودم را برای مسابقات بعدی آماده کردم.
- این تلاش‌ها نتیجه داد؟
بله، ۲۳ شهریور ۱۴۰۳ توانستم اولین مدال زندگی‌ام را بگیرم؛ مدال برنز مسابقات کشوری کیوکوشین‌کاراته در سبک کومیته که در تهران برگزار شد. این اولین‌بار بود که بدون خانواده به شهری دیگر سفر می‌کردم. هم دلتنگی داشتم و هم استرس مسابقات، اما خوشبختانه نتیجه خوبی گرفتم.
- چه کسانی در این مسیر همراهت بودند؟
پدر و مادرم بزرگ‌ترین حامی‌های من هستند. ما در خانه یک کارگاه خیاطی داریم و آنها شبانه‌روز کار می‌کنند. با اینکه زندگی آسانی نداریم، والدینم همیشه از من حمایت کرده‌اند. هزینه کلاس‌ها، لباس و مسابقاتم را با وجود تمام سختی‌ها پرداخت کرده‌اند و همین موضوع به من انگیزه بیشتری می‌دهد.
- چه هدفی برای آینده داری؟
هدف اصلی‌ام، کسب مدال طلا و تبدیل‌شدن به یکی از رزمی‌کاران حرفه‌ای کشور است. امیدوارم بتوانم با موفقیتم زحمات پدر و مادرم را جبران کنم.
* این گزارش دوشنبه ۱۰ دی‌ماه ۱۴۰۳ در شماره ۶۰۶ شهرآرامحله منطقه ۵ و ۶ چاپ شده است.
لینک کوتاه
روایات مشابه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
