بوی زندگی در متروکه‌ای به‌نام «تابران» 
خشت‌های تماشایی مصلی 
کاراته‌کای نوجوان محله پورسینا مدال نقره آسیا را دارد
اسما فاتحی می‌گوید: مسابقات آسیایی کاتای کنترلی که ۲ تا ۴ اسفند سال گذشته در اهواز برگزار شد، آخرین مسابقاتی بود که من در آن شرکت کردم و موفق شدم مهم‌ترین مدال زندگی‌ام را تا این لحظه به دست آورم.
اسما فاتحی هنوز سیزده‌سالش تمام نشده، اما شش‌مدال استانی، کشوری و آسیایی در رشته کاراته به دست آورده است. او از هفت‌سالگی، ورزش را ابتدا با رشته ژیمناستیک شروع کرده و کمی بعد، راهش را به‌سمت کاراته تغییر داده است. دستاورد‌های امروز این کاراته‌کای پرتلاش محله پورسینا می‌گوید که او نه‌تن‌ها استعداد این ورزش را دارد، که مربی خیلی خوبی هم برای هم‌محله‌ای‌هایش است.
- چه شد که ورزش رزمی را انتخاب کردی؟
کلاس اول دبستان را که تمام کردم به اصرار مادرم برای ایام تابستان در کلاس‌های رشته ژیمناستیک ثبت‌نام کردم. باشگاهی که محل تمرینم بود، چند رشته دیگر هم داشت. همان روز‌ها اتفاقی حرکات بچه‌های کاراته‌کار را دیدم و به این رشته علاقه‌مند شدم و بلافاصله در کلاس کاراته باشگاه شهید‌سیدی در طبقه پایین مسجد محله ثبت‌نام کردم.
- اولین موفقیتت را در رشته کاراته چه زمانی کسب کردی؟
سال۹۸ بود. یک سال بود تمرین می‌کردم، اما به‌خاطر ویروس کرونا باشگاه‌ها در این سال تعطیل شد. من در خانه، هر‌روز تمرین خودم را داشتم و حرکات را مرور می‌کردم. باخبر شدم مسابقات استانی کاراته در بخش کاتا به‌صورت آنلاین برگزار می‌شود. همان روز‌ها از خودم فیلم گرفتم و حرکات نمایشی کاتا را انجام دادم و در مسابقات شرکت کردم. مقام سوم را به دست آوردم. این اولین‌باری بود که در یک مسابقه مقام می‌آوردم؛ برای همین برایم خیلی شیرین بود.
- بعد از آن چه مقام‌هایی کسب کردی؟
عنوانی که به دست آورده بودم، باعث شد که با اشتیاق بیشتری کاراته را دنبال کنم. الان کمربند مشکی و دان یک کاراته را دارم و توانسته‌ام پنج‌مدال استانی و کشوری و یک مدال ارزشمند نقره آسیایی به دست آورم. مسابقات آسیایی کاتای کنترلی که ۲ تا ۴ اسفند سال گذشته در اهواز برگزار شد، آخرین مسابقاتی بود که من در آن شرکت کردم و موفق شدم مهم‌ترین مدال زندگی‌ام را تا این لحظه به دست آورم.
- کدام یکی از این مسابقات برایت خاطره‌انگیزتر بوده است؟
غیر از مسابقات آسیایی که دستاوردش مهم‌تر است، سال گذشته در مسابقات استانی کاراته در رده سنی نوجوانان، مدال طلا کسب کردم. این مدال هم برای من شیرین بود هم تلخ. از طرفی اولین مدال طلای زندگی‌ام بود، از آن سو برای به‌دست‌آوردنش دوست صمیمی‌ام را شکست دادم که سال‌هاست همسایه‌ایم.
- گویا تو علاوه‌بر تمرینات شخصی، بچه‌های دیگر را هم تمرین می‌دهی.
بله؛ مهر‌ماه سال گذشته به پیشنهاد مربی‌ام در مجموعه ورزشی المهدی کلاس‌های مربیگری را تحت نظر خودش گذراندم. البته هنوز به سن مورد تأیید برای گرفتن مدرک نرسیده‌ام، اما به پیشنهاد بچه‌های محله در مسجد پنج‌تن آل عبا (ع) کلاس‌های آموزشی کاراته را برگزار می‌کنم و بیست شاگرد کودک و نوجوان دارم.
- به نظرت یک مربی خوب چه ویژگی‌هایی باید داشته باشد؟
مربی خوب باید صبر و تحمل داشته‌باشد، به‌ویژه در این منطقه که بچه‌ها بازیگوش‌تر هستند. مربی باید بتواند آرامش خودش را حفظ کند، با شاگرد‌هایش دوست شود و ارتباطی صمیمانه با آنها برقرار کند.
- اگر ورزش کاراته نبود، الان کجا بودی؟
رشته ژیمناستیک را هنوز که هنوز است، دوست دارم و گاهی برای تنوع، حرکاتش را تمرین می‌کنم. حتما این رشته را ادامه می‌دادم. الان حتی به شاگردهایم انجام حرکاتی مثل پشتک‌وارو و بالانس را یاد می‌دهم، چون انعطاف بدنشان را افزایش می‌دهد و در ورزش رزمی خیلی کمک‌کننده است.
* این گزارش دوشنبه ۴ تیرماه ۱۴۰۳ در شماره ۵۸۳ شهرآرامحله منطقه ۵ و ۶ چاپ شده است.
لینک کوتاه
روایات مشابه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
