مهدیار شاملو دو‌سال پیش، سراغ هوش مصنوعی رفته است و با کمک آن در حوزه رسانه و تولید محتوا فعالیت دارد. مهدیار در رشته بدمینتون نیز مقام‌های رنگارنگ بسیاری کسب کرده است.
مرتضی عبدی با وجود همه فرازونشیب‌هایی که در زندگی به واسطه معلولیت داشته، در عمل با موفقیت زندگی کرده است. او حالا معتقد است زندگی خود جنگ است، جنگی که نباید قافیه‌اش را باخت.
ریحانه کریمی قدوسی در تیم‌های سرخس، فولاد مشهد و سه سالی را هم در یکی از آکادمی‌ها، فوتبال بازی کرده است، اما به‌دلیل شکستگی استخوان ساق پا نتوانسته با این آکادمی ادامه بدهد. او این‌روز‌ها به عنوان دستیار مربی مشغول کار است.
مسعود غریب با دیدن موفقیت نسرین شاهی پس از کسب سهمیه المپیک پاریس، در مسیر قهرمانی رشته تیراندازی قرار گرفت. خودش می‌گوید: با خودم گفتم شاید من هم بتوانم! تست دادم و چون بدنم ورزیده بود، گفتند بهتر است در رشته تیراندازی با تفنگ کار کنم.
مصطفی معلومات می‌گوید: من زاده و بزرگ‌شده منطقه 4 هستم. عمق ظرفیت‌هایش را به‌ویژه در دوچرخه‌سواری می‌دانم. خواستم گروهی تشکیل بدهم که در این منطقه، روی فرهنگ دوچرخه‌سواری کار کند، قهرمان‌پرور باشد و الگوی دیگر مناطق شود.
امیرمهدی موسی‌زاده، نوجوان ورزش کار محله نوید، درکنار ورزش قهرمانی و کسب مدال‌های ورزش ی، بزرگ‌ترین آرزویش جهانگردی و دیدن سرزمین‌های جدید با مردم و فرهنگ‌های مختلف است.
جعفر چمن‌تاژ مربی فوتبال بچه‌های توس، هیچ‌وقت از فوتبال جدا نشده است. سال۱۳۶۸، بخاطر مخارج زندگی و کار‌های روزانه، فوتبال در زندگی او کم‌رنگ شد، اما عشقش تمام‌نشدنی بود تا مدرسه فوتبالش را برای بچه‌ها راه انداخت.