قاسم عباس‌پور می‌گوید: روزی دو شیفت کار می‌کردم که می‌شود ۱۶ساعت. با ساعت کاری که داشتم، دیگر نمی‌توانستم شبها هم به خانه بازگردم. خیلی‌وقت‌ها در دفتر پیمانی‌مان می‌خوابیدم تا سحر دوباره کارم را آغاز کنم.
کارخانه نخریسی، حقوق کمی می‌داد، اما به کارگر انش می‌رسید. سابقه ندارد که شرکتی، در سه مرحله، سه قطعه زمین ۲۵۰ متریِ رایگان به کارگر انش داده باشد.
حسین گواهی پاکبان محله عنصری با اشاره به علاقه‌اش به رفتگری که از کودکی در وجودش ریشه دوانده، ادامه می‌دهد: در کودکی آرام و بی‌صدا جاروسیخی خانه را برمی‌داشتم و می‌رفتم کوچه را جارو می‌زدم.
خلیل شاه‌دوستی، کارگر نمونه‌ای است که سال‌ها از ساعت ۳ بامداد تا نزدیکی‌های ظهر، مسیری بدون خانه و رهگذر را رفت‌و‌روب می‌کند.
حیدرعلی محبتی، گچ‌بری‌های حرم امام‌رضا (ع)، چندی از هتل‌های پنج‌ستاره مشهد و خیلی از مساجد و ساختمان شخصی و اداری را انجام داده است که جملگی هنر دست هنرمندی زبردست را نشان می‌دهد.
علی‌اصغر اکبری یک روز برای کار رفت، مغازه اوستا رضا. او کنار دست اوستا کار یاد گرفت و حالا خودش یکی از استاد‌های موفق سیم کشی خودرو است.
نورمحمد ایزانلو ۵۳ سال دارد و ۲۳ سال از زندگی‌اش با فضای سبز گره خورده است. او می‌گوید که آن‌قدر درخت کاشته‌ام که حسابش را ندارم.