اگر کارگاه‌ها و کارخانه‌های حلاجی در مشهد شکل نمی‌گرفتند، خبری از رونق کارگاه‌های قالی‌بافی نبود تا پشم خام را به محصولی قابل‌استفاده تبدیل کنند.
حالا بیشتر خانواده‌ها دوست دارند بچه‌هایشان را در فصل تعطیلی مدارس، در کلاس‌های تقویتی و زبان و دیگر کلاس‌های روز بگذارند. البته این کلاس‌ها هم خیلی خوب و مناسب است، اما در‌کنارش هنر نباید فراموش شود.
میل‌های افراشتۀ آجرپزی، پاره‌خط‌های عمودی هستند که از چند محله مشهد سر برداشته‌اند!دودکش‌های قدیمی که هنوز قد‌و‌قامتشان را در بوستان‌هایی مانند بهشت، گلشور قدیم، نبوت، میرزا کوچک خان و برخی دیگر از محلات شهر می‌بینیم.
رمضان زارعی در منطقه ۱۰ کارگر فضای سبز است و علف زنی و آبیاری می‌کند. او کیف آبی زنانه‌ای با میلیون‌ها تومان پول پیدا می‌کند و به صاحبش برمی‌گرداند.
رمضان بن‌ناری می‌گوید: صبح می‌آییم، می‌نشینیم اینجا تا دم غروب؛ باری بهمان بخورد یا نخورد! الان بعضی مغازه‌دار‌ها چرخ دستی خریده و شاگرد گرفته‌اند تا بار را جابه‌جا کند. برای همین خیلی روز‌ها بیکارم.
محمدرضا رمضان‌زاده می‌گوید: وقتی وارد شهرداری شدم، از همان اول به باغبانی، گل‌کاری، هرس و به‌طور کل نگهداری از فضای سبز مشغول شدم. اما این شغل طوری است که سختی و خطر‌های مخصوص به خودش را دارد.
استادان مسگری خیابان سرخس می‌گویند این حرفه بهتر از شغل‌های قدیمی دیگر دوام آورده‌است. اکنون مشهد قطب تولید ظروف مسی است.