دختران خانه حضرت زینب (س) اغلب بی‌سرپرست یا بدسرپرست هستند اما با کمک خیران و مادرانگی‌های پروین خانم حالا خانه‌ای دارند مانند خانه دیگر دختران شهر.
قهرمان روایت پیش‌رو، حکایت مینا کرمانی است، دختر جوانی که باوجود نابینایی خیلی زود به یک قهرمان دو‌و‌میدانی تبدیل شد.
دلم می‌خواهد هر جایی از دستم برمی‌آید، گره‌ای را باز کنم. گاهی حتی از خدا می‌خواهم که آرامش قلبی به من بدهد. بگوید «تو را آفریده‌ام و می‌توانی یک کتاب بخوانی.»
بهترین تفریح بچه‌های مرکز خیریه «امید فردای توس» در محله شهید‌آقا مصطفی‌خمینی این است که ساعتی از روز را اینجا پشت دستگاه فرت‌بافی بنشینند، چیزی ببافند و با هم‌سالانشان ارتباط برقرار کنند.
عادله ستاره، دندانپزشک است، اما نه یک دندانپزشک معمولی. حس مسئولیت و عاطفه او باعث شده که مامانِ دختران موسسه همدم خطاب شود.
ابراهیم هدایی خیّر محله شریف در ۴ سال اخیر خدمات جدیدی برای توان یابان فراهم کرده است.
میرسجاد موسوی تعریف می‌کند: به علت وضعیت بینایی‌ام در سال آخر دبیرستان به ترک تحصیل و خانه‌نشین شدن مجبور شده بودم؛ اما نابینایی برای من، ته دنیا نبود.