رد کوچه سلام را میتوان در خاطرات خیلی از قدیمیهای مشهد پیدا کرد؛ کوچهای در مجاورت حرممطهر که بهگفته محمود ناظرانپور، چون مردم از آنجا به امامرضا (ع) سلام میدادند، به این نام معروف بود.
شاخصه مهم کوچه ادیب ۳۲ ، خانههای سهطبقه متحدالشکلی است که در همه معابر فرعی قرار گرفته و نما و درِ ورودی و متراژ واحدهای آن، برابر است. قدمت این خانهها به اوایل دهه ۷۰ برمیگردد.
فرعیهای نخست کوچه سالاریمقدم در گذشته، «قزاقخانه» و «شترخون» نام داشتند، اما بهدلیل مجاورت با گودال دور شهر، سرنوشت دیگری پیدا کردند.
امروز کمتر نشانی از مزرعه قدیمی چهنو وجود دارد و چنین به نظر میرسد که تاریخ پرفرازونشیب آن در قالب نام کوچهای قدیمی که امروز از حدود عیدگاه تا قلب محله قدیمی سرشور امتداد پیدا کرده، خلاصه شده است.
طبرسی ۳۸ یکی از کوچههای منطقه ۳ است که بازار خطی دارد و بین اهالی به «دهمتری امینی» معروف است. این کوچه به نام شهیدطباطبایی مزین شده است و انتهایش به طبرسی شمالی ۵۶ وصل میشود. قدیمیها درباره وجه تسمیه این خیابان دو روایت دارند.
هیچکس مثل عباسعلی پاسبان جرئت سرمایهگذاری برای انتشار کتابهای قطور و پرحجم را نداشت؛ به همین دلیل کتابفروشیاش، گعده استادان دانشگاه بود و اهل فن.
سینما دیاموند که بعد از انقلاب هویزه نام گرفت، در زمان افتتاح یعنی ۲۲ اردیبهشت سال ۱۳۴۷ خورشیدی، با دو سالن اختصاصی و ۲ هزارو ۲۰۰ صندلی، مجهزترین سینمای خاورمیانه بود.