حالا از تمام آن دارودرختها و مزارع گندم و جو، یک زمین خشک و خالی باقیمانده است. زمینی پر از گردوخاک و زباله که مشکلات زیادی روی دست مجاوران آن گذاشته است. کوچه شهید حسین جعفرزادهمقدم در مجاورت همین زمین قرار گرفته است. بهتازگی این نام را روی کوچه گذاشتهاند. تا سالهای سال این کوچه به کوچه چاه مؤمنی معروف بوده که از فامیل صاحب چاه گرفته شده بود. حالا این چاه از بین رفته است.چاهی که از طریق آن، تمام مزارع و باغهای اطراف آبیاری میشده است.
خیابان سجادیه26 از معابر فرعی محله نقویه است که راه مواصلاتی چند کوچه فرعی به یکدیگر به حساب میآید. این کوچه به اسم شهید سلیمی نامگذاری شده است و بهواسطه وجود دو بوستان و کاشت نهال در پیادهروها در فصل بهار از معابر سرسبز منطقه است. از طرفی با توجه به وجود مرکز درمانی، فضای سبز و بازار، جزو معابر پرامکانات منطقه به حساب میآید.
حاجرمضان حدادقرقی را با همین دو ویژگی، قفلساز سنتی و پهلوان قدیم، سال1396 در یک مغازه قدیمی آهنگری درست در میانههای خیابان نوغان پیدا کردم. کسی که آهنگری را از پدر به ارث برده بود و افتخارش این بود که قفلهای دستساز او امروز در دکور خانهها جا دارد.
کوچه استادیوسفی26 بخشی از محله استادیوسفی است. این معبر تا سال1365 جزو محدوده شهری محسوب نمیشد و پس از آن بهتدریج وارد بافت شهری شده است. کاربری شاخص دراین محدوده کاربری فضای سبز و آموزشی است. از ویژگیهای این خیابان میتوان به تراکم جمعیت و سکونت خانوادههای دانشگاهی اشاره کرد که باعث فعالشدن کسب و کارهای مربوط به دانشجویان در این معبر شده است.
این بار درباره آن بخش از نوغان خواهیم گفت که به روایت این دوست عزیز چون طفل جدا مانده از مادر است و اکنون دیگر تنها در ذهن قدیمی های مشهد است اگرنه برای آن هایی که برای نخستین بار وارد آن می شوند، «آصفی» یا«طبرسی 11» است و برای کسبه بعد از «چهارسوق» هم «کوچه سیابان». این نام های متعدد هم هرکدام داستانی دارد
کوچه کرامت56 امکانات و ظرفیتهای خوبی دارد. مسجدی که در آن قرارگرفته پایگاه فعالیت افراد سن و سالدار و جوان است. مدرسهای هم در محدوده هست که این معبر را پرتردد کرده است.مرکز بهداشت محله هم همسایه ساکنان کوچه کرامت۵۶ است. فضای سبز انتهای این کوچه نیز در محله مهرآباد جالب توجه است و مکان تفریح بسیاری از خانوادهها در تابستان و بهار میشود. خانههای بازسازی و نونوارشده آن هم حکایت از دلبستگی اهالی به محل زندگیشان دارد.
خیابان شهید آوینی37، معبری قدیمی است. چون پیش از آنکه این محله وارد محدوده شهری شود نیز وجود داشته است و تعدادی از ساکنان آن هنوز از قدیمیها هستند. لابهلای این همسایههای وفادار، به اسم سه همسایه میرسیم که به گفته خودشان مثل برادر هستند. همسایههایی مهربان و خوشرفتار که همین احساس همدلی بینشان، باعث میشود که هیچوقت به فکر رفتن از این محله نباشند.