نمای ساده و گنبد‌های طلایی مسجد حجت بن الحسن (عج) سال هاست از روی تپه‌های ارتفاعات جنوبی چشم نوازی می‌کند.
کوچه آیت‌الله شیرازی ۹ که قدیمی‌ها آن را با نام «آب‌میرزا» می‌شناسند به‌دلیل سکونت افرادی برجسته در طول زمان، دارای اهمیتی ویژه در تاریخ شهر و حتی کشور است.
در چمن۹۳ درمقابل هر خانه، نهال‌های کم‌جان یا درختان تنومند و شاخه‌های آویزان گذری سر‌سبز و خرم با عطری دل‌انگیز به وجود آورده است.
حسینیه سراب که متعلق به سنه ۱۳۰۰ است، در دل کوچه سعدی ۱۸ قرار دارد و هر شب جمعه هیئتی‌ها را دور هم جمع می‌کند تا سینه‌زنی و گفتن از حسین (ع) در هیاهوی زندگی روزمره رنگ نبازد.
شاید بهترین معرفی برای این مسجد همانی باشد که آیت‌الله خامنه‌ای در خاطراتشان می‌گویند: اولین بار امام جماعت مسجدی بودم به نام امام حسن مجتبی (ع). نزدیک منزلمان بود و در خیابان نسبتا خلوت
در کوچه باریک و کم‌عرض آیت‌الله بهجت ۲ هنوز هم صحبت از مرام و معرفت و خیرخواهی خاندان سالاری است که جزو اولین پزشکان مشهد بوده‌اند.
وارد کوچه سجادی ۴ شدیم، خانه‌ای بزرگ که بر سر در آن نوشته شده بود: «حسینیه منزل مرحوم شیخ محمدتقی بجنوردی»، تاسیس ۱۲۹۰ هجری قمری. تاریخ حک‌شده روی آن توجه ما را بیشتر به خودش جلب کرد.