انتهای خیابان آوینی ۵۷ بعد از سالن شهدای مدافعان حرم، یک کوچه تنگ و تاریک، آسایشگاه و موسسه «باور سبز» قراردارد که برای معلول ان و توان‌یابان مهاجر برپا شده است.
علی جوشنی سی‌وپنج‌ساله است و حافظ سه جزء قرآن. او که بر اثر یک بیماری نابینا شده، قرآن را فقط با شنیدن آموخته است.
این ورزشکاران علی‌رغم همه مشکلات، دست از تلاش نکشیدند و بالاخره از تیم بسکتبال با ویلچر آسایشگاه فیاض‌بخش به عضویت تیم ملی بسکتبال با ویلچر جوانان درآمدند و مقام سوم مسابقات جوانان را برای کشورمان به دست آوردند.
محمدمهدی سراجی، جوان ساکن محله ایثارگران، روی ویلچر می‌نشیند و دست‌هایش نیز آن‌چنان قوتی ندارند. اما بیکار نمانده، با اراده‌ای مضاعف، به زندگی‌اش رنگ دیگری داده است.
فاطمه از مرز همه حرف و حدیث‌هایی که دیگران درباره معلول یت می‌گویند، گذشته و هشت‌سال است که بسکتبال کار می‌کند و سه‌سال اخیر را عضو تیم ملی بوده است و سال۱۴۰۱ به مقام سومی مسابقات بسکتبال پاراآسیایی-اقیانوسیه رسید.
یحیی توکلی، حتی پس از قطع نخاع شدن همچنان پرشور و پر امید به زندگی ادامه داده است. او وقتی همسرش، دخترشان را هفت ماهه باردار بود، در یک سانحه تصادف قطع نخاع شد.
سمانه عطاران دارنده مقام دوم جشنواره تئاتر استانی است. او با وجود معلول یت یادگرفته ورزش کند، کلاس بازیگری برود، مربی تیراندازی باشد و البته کلی هنر دیگر.