معصومه نظری، کارشناس ارشد روان‌شناسی‌بالینی تصمیم به ازدواج با هنرمندی می‌گیرد که دغدغه‌اش از جنس نگرانی‌های خودش است و حالا او هم‌پای همسر معلول افغانستانی‌اش شده است.
انتهای خیابان آوینی ۵۷ بعد از سالن شهدای مدافعان حرم، یک کوچه تنگ و تاریک، آسایشگاه و موسسه «باور سبز» قراردارد که برای معلول ان و توان‌یابان مهاجر برپا شده است.
علی جوشنی سی‌وپنج‌ساله است و حافظ سه جزء قرآن. او که بر اثر یک بیماری نابینا شده، قرآن را فقط با شنیدن آموخته است.
این ورزشکاران علی‌رغم همه مشکلات، دست از تلاش نکشیدند و بالاخره از تیم بسکتبال با ویلچر آسایشگاه فیاض‌بخش به عضویت تیم ملی بسکتبال با ویلچر جوانان درآمدند و مقام سوم مسابقات جوانان را برای کشورمان به دست آوردند.
محمدمهدی سراجی، جوان ساکن محله ایثارگران، روی ویلچر می‌نشیند و دست‌هایش نیز آن‌چنان قوتی ندارند. اما بیکار نمانده، با اراده‌ای مضاعف، به زندگی‌اش رنگ دیگری داده است.
فاطمه از مرز همه حرف و حدیث‌هایی که دیگران درباره معلول یت می‌گویند، گذشته و هشت‌سال است که بسکتبال کار می‌کند و سه‌سال اخیر را عضو تیم ملی بوده است و سال۱۴۰۱ به مقام سومی مسابقات بسکتبال پاراآسیایی-اقیانوسیه رسید.
یحیی توکلی، حتی پس از قطع نخاع شدن همچنان پرشور و پر امید به زندگی ادامه داده است. او وقتی همسرش، دخترشان را هفت ماهه باردار بود، در یک سانحه تصادف قطع نخاع شد.