از سرسبزی و طراوت گذشته در کوچه شهید حسینی‌محراب ۷۵ که اهالی حرف آن را می‌زنند، چیزی باقی نمانده است به‌جز تک درخت‌هایی که سایه‌ای ندارند.
سیدجواد رفائی ۴۱ سال دارد و دوست دارد یک گلخانه بزرگ بزند تا گل را بدون هیچ واسطه‌ای به دست مشتری برساند.
همه مهدی کاظمی را به باغداری و درخت‌کاری می‌شناسند. مردی که در گوشه گوشه منطقه سه لحظه لحظه نهال سبز کرده است.
مرحوم پدرم در فصل توت شش‌هفت کارگر می‌گرفت که در کنار آن‌ها همه خانواده هم کمک‌دستش بودیم. از میان ما، چند نفر گوشه‌های چادر را می‌گرفتند و یک نفر بالای درخت شاخه‌ها را می‌تکاند.
اواسط اردیبهشت وقتی که زمین جانی دوباره می‌گرفته و پر از عطر گل می‌شده است، اهالی روستا شروع به بستن تور زیر درختان می‌کردند. توت‌خوری رسم دیرینه‌ای بوده است که اهالی اینجا هم‌زمان با رسیدن توت، آن را زنده نگه می‌داشتند.
دکتر محمد رضوانی که از سال ۶۷ دبیر کل «جمعیت سبز بین‌الملل» است، تمام دغدغه‌اش طراوت دادن و شادابی به شهر و کشوری است که در آن زندگی می‌کند.
می‌گوید: این کار تنها باید از باغ مادری مولد اصلاح‌شده که عاری از هر گونه بیماری و آفت است، انجام شود. اینکه از کجای درخت مادری و چه پیوندکی تهیه می‌کنیم نیز در جثه، میزان بار و زمان باردهی نهال در آینده تأثیر دارد. بعد‌از پیوند‌زدن نهال، دوره شش‌ماهه خواب نهال می‌رسد.