بی‌بی‌نجمه احمدی نقاش چیره دست محله مجیدیه است

باران تورانی| نمی‌داند چه رنگی را انتخاب کند. هوش و حواسش را قلم‌های آغشته به رنگین‌کمانش برده است. قلم مویش را برمی‌‌دارد. آن را به دهانه لیوان نزدیک می‌کند تا در آب‌هاي رنگي نفسی تازه کند.

قلم که در رنگ‌ها گم می‌شود دختری کوچک را با یک جفت دمپایی پلاستیکی بر بوم می‌نشاند كه قصه‌اش عاشقانه‌هاي مادري است كه در يك جفت دمپايي قرمز در پاي دخترك جلوه مي‌كند و این می‌شود اولین نقاشی پرمفهوم هنرمندی که کودکی هنرش را با اين تصوير جشن می‌گیرد تا پا در حرفه‌ای شدن بگذارد.

مطلب مرتبط خالق رنگ‌های شاد برای بازی کودکان

اجسام در ذهنم شکل می‌گیرند

بی‌بی‌نجمه احمدی هنرمند هم‌محله‌ای ما، سال‌هاست ساکن محله مجیدیه مشهد است و حالا و پس از سه دهه زندگی‌ بيشتر وقتش را با کشیدن طرح بر روی کاغذ می‌گذراند. او می‌گوید: از کودکی به دنبال این بودم که هر چیزی به نظرم قشنگ ‌آمد بتوانم آن را با استفاده از قلمم به تصویر بکشم، چون ناخودآگاه شکل اجسام در ذهنم شکل می‌گرفت.

نجمه دفتر خاطرات زندگي‌اش را که ورق می‌زند، دوران مدرسه در خاطرش مي‌نشيند و ياد نقاشی‌های زیباي کودکانه‌اش مي‌افتد كه در سطح ناحیه جایزه اول او را آن خود ‌کرد. می‌گوید: به خاطر علاقه شدید به طراحی و نقاشی در هنرستان رشته گرافیک را انتخاب كردم  و همان زمان بود که نقاشي براي من رنگ و بوي ديگري پيدا كرد و حرفه‌اي‌تر از قبل آن‌را دنبال کردم.

آن سيب به ياد‌ماندني

وی در ادامه حرف‌هایش درباره اینکه هنر نقاشی برای او تبدیل به یک سرمایه شده است، می‌افزاید: پس از پایان دوره تحصیلم در هنرستان تصمیم گرفتم که هنرم را به هنرجویان علاقه‌مند به این رشته آموزش دهم، به همین دلیل هم در کانون‌های پرورش‌فکری کودکان و نوجوانان، مهد‌های کودک‌ها و کلاس‌های نقاشی سازمان تبلیغات و بسیج مساجد به عنوان مربی در جمع آنها حاضر می‌شدم.

احمدی که هم‌اکنون بیش از ۵۰ هنرجو را با قلم و آبرنگ آشنا کرده است، در ادامه می‌افزاید: ۸۰ درصد هنر نقاشی‌ام را تجربی آموختم و همیشه از کودکی دوست داشتم شاگردانی داشته باشم و آنها را با این هنر زیبا آشنا کنم، تا اینکه بالاخره سال گذشته در سطح کشور یکی از شاگردانم رتبه نخست نقاشی را در کشور کسب کرد.

سال گذشته در سطح کشور یکی از شاگردانم رتبه نخست نقاشی را در کشور کسب کرد

نقاشي استعداد مي‌خواهد و بس

نجمه احمدی که با کشیدن نقاشي‌های زیبا هم‌اکنون به عنوان یک استاد ماهر در محله مجيديه به شمار می‌رود، می‌گوید: در انتخاب شاگردانم هیچ وسواسی به خرج نمی‌دهم، در دوران کاری‌ام هم هنرجوی سه ساله داشته‌ام هم سی ساله. حتي در بين شاگردانم یک هنرجوی معلول دارم که به دليل استعداد فراوان با وجود شرايط بدني‌‌اش بسيار خوب نقاشی می‌کشد. برای هنرمند بودن و نقاش خوبي شدن اصلا نيازي نيست كه سالم باشي؛ برخي از كساني كه نقصي در اعضايشان دارند نقاشان بسيار ماهری هستند.

هنر‌هاي ديگر

این هنرمند محله ما در ادامه به دیگر هنرهایی که در زندگی‌اش آموخته است، اشاره می‌کند و می‌گوید: در کنار هنر نقاشی به اُكشی بافی برای تزیین لباس‌های زنانه و مردانه نيز مي‌پردازم و همچنین کار تصویربرداری و عکاسی را نیز به‌صورت حرفه‌ای در مجالس انجام می‌دهم.

با حمایت همسرم پیشرفت کردم

احمدی می‌گوید: در این چند سال اگر حمایت همسرم نبود، هیچ‌گاه پیشرفت نمی‌کردم. در حال حاضر هم همسرم پیوسته از من می‌خواهد که درسم را در رشته مورد علاقه‌ام گرافیک ادامه دهم و به پیشرفت‌های بیشتری در این زمینه دست یابم.  وی می‌افزاید: نخستین‌باری که می‌خواستم به خانه مادر شوهرم بروم، این جسارت را به خودم دادم که یک تابلوی نقاشی ۶۰ در ۹۰ از کار‌های خودم را به او هدیه بدهم و خوشحالم که بعد از چند سال که از ازدواجم می‌گذرد، هنوز هم اتاق پذیرایی خانه مادرشوهرم با نقاشی گلدان پر از گل من تزیین شده است.

آرزویم این است...

اين نقاش حرفه‌اي محله مجيديه در پایان گفتگو از آرزوی دیرینه‌اش ياد مي‌كند؛ او مي‌گويد: چند سالي مي‌شود كه دلم مي‌خواهد روزي اين موقعيت را داشته باشم كه یک نقاشي بكشم از اسب تنهايي در چمن‌زار؛ چون در سال اسب به‌دنیا آمده‌ام، يكي از آرزو‌هايم این است که روزی بتوانم یکی از تابلوهای نقاشی‌ام را به اين موضوع اختصاص دهم.

*این گزارش پنج شنبه، ۱۱ آبان ۹۱ در شماره ۱۹ شهرآرامحله منطقه ۱۲ چاپ شده است.