محمدعلی امام‌دادی سال‌هاست بازنشسته شده اما همیشه حواسش به درختان و فضای سبز هست. می‌گوید: در خیابان دور می‌زنم و اگر کسی مسافرت بود یا فراموش کرده بود به درختانش رسیدگی کند، آنها را آبیاری می‌کنم.
محمدعلی صالحی با کاشت ۱۵۰درخت در اطراف خانه خود سعی در سبز کردن زندگی‌اش دارد. حتی پیشنهادی هم مبنی بر ساخت دیوار سبز به جای دیوار بتنی در اطراف مجتمع‌اش مطرح کرده است.
علی باقری از اولین افرادی است که در مشهد هنر فرم‌دهی فضای سبز را آغاز کرد. او یک قیچی ویژه باغبانی در جیب کاپشنش دارد و هر جای شهر که درختان یا بوته‌ها به هرس‌کردن احتیاج داشته باشند، درنگ نمی‌کند.
حسین رحمتی‌خواه درباره احیای درخت چنار می‌گوید: آن‌قدر مراقبش بودیم که حالا دوباره جانی گرفته و بر تنه خالی و خشکش شاخه‌های جوان سبز شده است.
مسعود نیکدل، هنرمند پیکرتراش و مجسمه‌ساز است. او معتقد است با تراشیدن پیکره درختان خشک شده، می‌توان از آنها اثر هنری خلق کرد.
احمد غروبی، یکی از شهروندان محله جاهدشهر با استفاده از روش‌های خلاقانه و ابتکاری خود با استفاده مجدد از آب شرب مصرف شده خانواده درختان زیادی را پرورش داده است.
در جست‌وجوی درختان کهن‌سال دیار خراسان، به یک فهرست ۹ عددی رسیدیم که هیچ‌کدام از آنها در مشهد قرار ندارند.