منطقه ۳ 

منطقه ۳ 

روستاهای دیروز، محله‌های امروز

منطقه ۳ به‌لحاظ تاریخی سابقه روستایی دارد. یعنی بسیاری از محله‌های امروز آن، در گذشته‌ای نه چندان دور روستا‌ بوده و حالا جزئی از شهر شده است. براین‌اساس، بخش زیادی از اراضی این محدوده را زمین‌های کشاورزی تشکیل می‌داده که به‌مرور زمان و با توسعه شهر، به کاربری‌های شهری تغییر یافته‌ است. محدوده منفصل قرقی که اسفند ۹۱ به محدوده شهری پیوست، یکی از جدیدترین الحاقات به این منطقه است. استقرار فضا‌های مهمی مانند ایستگاه راه‌آهن و سیلوی گندم از حدود سال ۱۳۴۰ را می‌توان نقطه عطف این منطقه برای تبدیل پهنه‌های روستایی به بافت شهری و افزایش جمعیت آن دانست. پس از انقلاب به‌دلیل شکل‌گیری شریان‌های مهم منطقه مانند محور گاز، رسالت، طبرسی و مجلسی، تحولات منطقه سرعت گرفت. آرامگاه و باغ‌موزه نادری و آرامگاه خواجه‌ربیع ازجمله مکان‌های هویتی و تاریخی منطقه ۳ است که جمع زیادی از گردشگران و زائران را راهی این منطقه می‌کند. در مساحت ۳۳۰۷ هکتاری شهرداری منطقه ۳ حدود ۴۱۷ هزار نفر زندگی می‌کنند.

 

شروع کوهنوردی از ۵۳ سالگی!
حسن زیوری‌طرقی از رهاورد ۱۰ سال ورزش حرفه‌ای می‌گوید و با دلی محکم از راهی که بار‌ها آزموده و جواب گرفته است، ادامه می‌دهد: هر‌چه بخواهم، از اربابم، آقا امام‌رضا (ع)، می‌گیرم.‌
کوچه‌ دل‌باز و باصفای مسلم
حدود ۳۵ سال پیش، کوچه مسلم ۳ را به نام شهید سیدجواد بنی‌هاشم مزین کرده‌اند. این محدوده یکی از محلات مهندسی‌ساز مشهد است و کوچه‌هایش یکدست و یکنواخت نقشه‌کشی و ساخته شده است.
زورخانه جای بچه‌ها هم هست
سید‌محمدمهدی حسینی، نوجوان باستانی‌کار محله فاطمیه علاقه به ورزش باستانی را از پدرش به آموخته است.
ماجرای قول و قرار‌های خواهر و برادری که ناتمام ماند
امیر آن‌قدر صبور بود که هیچ‌وقت از سختی‌های خدمتش برایمان تعریف نمی‌کرد؛ هیچ‌وقت به‌جز آخرین مرخصی که از وضعیت جیره آب و غذایش گفته بود، از کویر و تنهایی خسته‌کننده آنجا.
جویندگان پهلوانی در زورخانه شهیداحمدی
محمد صباغ درمیان جوانان زورخانه بسیار محبوب به شمار می‌آید؛ او همه جوانان را به داشتن مرام پهلوانی توصیه می‌کند؛ مرامی که نه‌تنها در زندگی خود ورزشکار تأثیر زیادی دارد، بلکه روی اطرافیانش هم اثرگذار است.
تو روزی افتخار می‌آفرینی
میلاد قاینی از معلمش تعریف می‌کند که به او می‌گوید «تو روزی از مدال‌آوران بزرگ این رشته می‌شوی و برای ما افتخار می‌آفرینی.»
گذر عمر پای دار قالی
رمضان‌علی ابراهیمی می‌گوید: همه‌چیز خوب پیش می‌رفت تا اینکه در دهه‌۸۰ راه صادرات فرش مسدود شد. دیگر کسی فرش نمی‌خرید. کارگرانم همه رفتند. مجبور شدم زمینی را که خریده بودم، بفروشم.