در جبهه عمو واکسی صدایم می زدند 
کارخانه نخریسی، غول ازپاافتاده صنعت مشهد 
چهارشنبه‌های فرهنگی بچه‌های «سرخوش»
هر چهارشنبه، حیاط دبیرستان سرخوش پُر می‌شود از بوی عدسی داغ، آش رشته و... و دانش‌آموزان گرداگِرد حیاط مدرسه می‌ایستند و صلوات خاصه امام‌رضا (ع) را می‌خوانند.
در محله بهمن، هر چهارشنبه، حیاط دبیرستان پسرانه سرخوش پُر می‌شود از بوی عدسی داغ، آش رشته یا هر غذای گرمی. چهارشنبه‌های هر هفته، پسران نوجوان گرداگِرد حیاط مدرسه می‌ایستند و صلوات خاصه امام‌رضا (ع) را می‌خوانند.
در سوی دیگر، چند مادر فعال که از ابتدا سعی کرده‌اند آتش دیگ این محفل ساده را روشن نگه دارند، مشغول تهیه و ریختن غذا در ظرف هستند. تکاپوی مادرانی که دیگ بزرگ ششصد‌نفری را هم می‌زنند، نشان از دلسوزی‌شان برای تغییر حال و احوال دانش‌آموزان دارد.
این مراسم که با نیت ساده نذری‌دادن آغاز شده، حالا به یکی از پویش‌های مهم فرهنگی این مدرسه تبدیل شده است.
آش نذری، پیوند خانه و مدرسه
چهارشنبه‌های امام‌رضایی در دبیرستان دوره اول پسرانه سرخوش از ابتدای مهر پارسال آغاز شد؛ ایده‌ای که به گفته حسن زردادی، مدیر مدرسه، ابتدا به‌صورت آزمایشی برگزار و بعد از بازخورد مثبت دانش‌آموزان و خانواده‌ها، به برنامه‌ای هفتگی تبدیل شد.
او درباره شکل‌گیری این برنامه می‌گوید: ما از اول مهر ماه، چهارشنبه‌ها برنامه داریم. یه مقدار نمک، پیاز، چیز‌های ساده... ولی با مشارکت خیران و خانواده‌ها، عدسی و گاهی قیمه برای بچه‌ها تهیه می‌کنیم. از وقتی شروع کردیم، مادر‌ها هم هر هفته با شور و اشتیاق می‌آیند و کمک می‌کنند.
زردادی ادامه می‌دهد: شیفت ثابت دبیرستان ما بعدازظهرهاست و پخت غذا هم در مدرسه انجام می‌شود. به این صورت که چهارشنبه‌ها بعد از مراسم مداحی مختصری، دانش‌آموزان غذا میل می‌کنند و بعد سر کلاس‌هایشان می‌روند، اما هدف اصلی تنها توزیع غذا نیست. چهارشنبه‌های امام رضایی، بستری برای گفت‌وگوی بی‌واسطه بین خانواده‌ها، مدیر، معاونان و دانش‌آموزان فراهم کرده است.
از میدان‌بار تا مدرسه
نرگس حسنی مرغزار، عضو انجمن اولیا و مربیان مدرسه و یکی از پایه‌های ثابت آشپزی در این چهارشنبه‌ها، درباره تأمین مواد اولیه می‌گوید: فرد خیّری به مدیر مدرسه تعهد کرده است که هر هفته تا ۲ میلیون‌تومان حبوبات مانند عدس و لوبیا برای ما تهیه کند. ما مواد اولیه را هر هفته از میدان بار ولیعصر (عج) تهیه می‌کنیم و الباقی مبلغ یا مواد اولیه را دانش‌آموزان می‌آورند.
سعی می‌کنیم تا جایی که بتوانیم از کمک بچه‌ها و خانواده‌ها هم استفاده کنیم؛ مثلا به بچه‌ها گفتیم هر کسی در توانش است یک مشت عدس یا یک پیاز بیاورد. هم برای اینکه تهیه این مبلغ هر هفته دشوار است و هم اینکه بعضی خانواده‌ها دوست دارند نذر کنند.
بچه‌ها در این مراسم ارتباط بیشتری با هم می‌گیرند و خانواده‌ها هم از زنده‌شدن فضای مذهبی و اجتماعی مدرسه خوشحال‌اند
او ادامه می‌دهد: اگر بخواهیم عدسی درست کنیم، هر هفته حدود ۲۵کیلو لازم است. تأمین بقیه هزینه‌ها به عهده آقای زردادی است یا خیران دیگر کمک می‌کنند. خودمان هم از صبح برای پخت‌وپز به مدرسه می‌رویم. سه چهار خانم هستیم که قلق کار دستمان آمده است.
حسنی می‌گوید راه‌اندازی این طرح با پیشنهاد آقای عبداللهی شکل گرفت که از میدان بار ولیعصر (عج) با آقای زردادی آشنا شده و در قالب نذری که داشته، حمایت از این برنامه فرهنگی را تقبل کرده است.
نذر هفتگی و انتشار مهربانی
اگرچه چهارشنبه‌های امام رضایی دبیرستان سرخوش، یک فعالیت فرهنگی متفرقه به حساب می‌آید، تأثیرش بر روحیه و روابط دانش‌آموزان انکارناپذیر است.
مدیر مدرسه می‌گوید: بچه‌ها در این مراسم ارتباط بیشتری با هم می‌گیرند و خانواده‌ها هم از زنده‌شدن فضای مذهبی و اجتماعی مدرسه خوشحال‌اند.
چهارشنبه‌های امام رضایی حالا فقط نذری‌دادن نیست؛ روزی است که مدرسه از حالت رسمی بیرون می‌آید، بچه‌ها طعم مهربانی را می‌چشند و خانواده‌ها درگیر بخشی از فضای مدرسه می‌شوند.
به گفته خانم حسنی، واکنش دانش‌آموزان هم دلگرم‌کننده است.
* این گزارش یکشنبه ۲۴ فروردین‌ماه ۱۴۰۴ در شماره ۶۱۰ شهرآرامحله منطقه ۳ و ۴ چاپ شده است.
لینک کوتاه
روایات مشابه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
