دغدغه علی وجدانی، هنرمند رشته منبت و معرق، هنرمندانی است که عمری در کارشان موی سپید کرده و استاد شده‌اند و حالا عزلت‌نشینی را به هر چیزی ترجیح می‌دهند.
محله آبوبرق امروزی را زمین‌های سه روستای پاچنار، مفت‌آباد و نُه‌دره، تشکیل می‌دهد. این محله یادگار مهندس جواد شهرستانی، مدیرعامل وقت شرکت آب و برق است. سال ۱۳۴۰ او زمین‌هایی که بدلیل بی‌صاحب بودن به مُفت‌آباد معروف بود را از منابع طبیعی گرفت و به کارگران و مدیران آبوبرق مشهد واگذار کرد.
ربابه قوی‌پنجه مادربزرگ شصت‌و‌هفت‌ساله ساکن محله آبوبرق بعد از سال‌ها کمک به دیگران، سال۸۰ خیریه حضرت ابوالفضل (ع) را راه‌اندازی کرد.
دوسال است دویست‌نفر از بانوان محله آبوبرق در چهارشنبه‌های زیارتی امام‌رضا (ع)، وعده ناهارشان را برای چند نفر بیشتر درست می‌کنند.
آنیسا دختر سخت‌کوشی است و حداقل روزی سه‌ساعت تمرین می‌کند و تا امروز هیچ‌وقت تمریناتش را متوقف نکرده است. گاهی هم با خواهر کوچک‌ترش به پارک محله می‌رود و آنجا تمرین می‌کند.
ثریا مهاجر ۳۲ سال دارد و ساکن محله آب و برق است. او درمحله به عنوان یک هنرمند و کارآفرین می‌شناسند؛ ثریا مدرک کارشناسی شیمی دارد، اما چندسالی است که کارگاه چرم دوزی راه اندازی کرده و دست هم سن و سال‌های بیکار خودش را می‌گیرد.
«طرخ نقی» قدیمی‌ترین نامی است که از دل خاطرات ریش سفیدان محله آب و برق استخراج شد.
هادی کاظم‌نژاد جانبازشیمیایی ۷۰ درصد است که بیش از ۳۰ سال است نفس به نفس زندگی‌اش با دارو‌ها و قرص‌های رنگارنگ، تاو‌ل‌ها و زخم‌های پوستی، خس‌خس سینه و سرفه‌های مکرری که عددش به صد‌ها بار در روز می‌رسد، گره خورده است.