کوچه شهید‌ضرغامی ۴ در محله کوی کارگران قرار دارد؛ کوچه‌ای که از یک سو به خیابان شهید‌سلطانی۳ ختم می‌شود و از سوی دیگر به چمن۳ متصل است. این کوچه، بخشی از بافت قدیمی روستای گل‌خطمی است.
غلامحسین سلامی تعریف می‌کند: آقای شهرتی همسایه‌مان و خانه‌اش نزدیک مدرسه بهادرزاده بود. او همراه همسرش ساندویچ خانگی و آلاسکا درست می‌کردند و به بچه‌ها می‌فروختند.
محله نوفل‌لوشاتو تا قبل از سال ۱۳۵۵ گندم‌زار‌ی با چند جوی آب بود که از قنات‌های رضاشهر سرازیر می‌شد و به باغ ملک‌آباد می‌رسید. اولین ساکنان خیابان نوفل لوشاتو، کارمندان آستان قدس رضوی بودند.
خیابان حر عاملی یک، بخشی از خیابان طویل موحدین و جزو محله حسین‌باشی است. اغلب خانه‌های این معبر قدیمی، هنوز ویلایی است. این خیابان در گذشته به راسته سماورسازی معروف بود.
وحید عباسیان تعریف می‌کند: خیابان صاحب‌الزمان (عج) فعلی آن زمان به‌سمت خیابان دانشگاه بن‌بست بود و این کوچه سیصد‌متری که قبل از دهه شصت «مشاق» نام داشت، محل بازی ما بچه‌ها و نوجوانان محله بود.
حسن صفری ساکن نقطه‌ای شد که حالا بخشی از معبر جلال‌آل‌احمد ۴۸ است، می‌گوید: سالی که من در اینجا زمینی خریدم، به‌جز خانه سر نبش و ملک کناری آن، خانه دیگری نبود.
علی زند‌شانقی اولین‌بار به‌عنوان تکنسین تأسیسات به این محله آمد و تحت‌تأثیر آبوهوای خوب و جنگل زیبایی که نزدیک محله بود، قرار گرفت به همین خاطر بعد‌از ازدواجش در سال ۵۴ ساکن این کوچه شد.