مشهد طوس هم از روز پیدایش آن و در روزگاری که تشیع هنوز در ایران استقرار نیافته بود، مورد احترام و مزار و مطاف دینداران و روشن‌دلان این سرزمین بوده است.
علی ملایی را این روز‌ها می‌توان در حال سبدبافی در کوچه داروغه دید. امروز مردم بیشتر راغب‌اند سبد‌هایی که با چوب ارغوان بافته شده است، بخرند. این سبد‌ها برای گذاشتن میوه، نان، سبزی، لباس و... کاربرد دارد.
حسینیه رحیمیان قربانی غفلت مسئولان این حوزه شد؛ خانه‌ای قدیمی که ۱۶ شهریور ۱۳۸۳ ثبت‌ملی شد و در چندماه گذشته معماری داخلش، از کف تا سقف، با حضور چندین بنا به‌صورت غیرقانونی و در روز روشن تغییر داده شد.
در سال ۱۳۴۳ خورشیدی، نخستین خبر درباره انتقال اسناد خطی محاسباتی آستان قدس منتشر می‌شود.
مهم‌ترین عنصر هویتی کوچه ثبت، خیریه «عمید صفوی» است که بی‌بی‌فاطمه، دختر ارشد سیدعبدالله رضوی، معروف به «میرزای ناظر» وقف کرده است.
میرزا ابراهیم صحاف‌باشی مؤسس اولین سینمای عمومی ایران است که برخی روایت می‌کنند در باغ نادری مشهد دفن است و روایتی دیگر محل مقبره او را هندوستان می‌داند.
باغ وکیل‌آباد به عنوان بزرگ‌ترین تفرجگاه شهر مشهد از گذشته تاکنون، محل رویداد‌های فراوانی بوده است.