بنا به قولی که عامه ساکنان قدیمی عیدگاه نیز بر آن صحه می‌گذارند، در نوروز و سیزده فروردین به‌علت وجود باغ‌ها و مزارع سرسبز، این منطقه تفرجگاه اهالی مشهد و زائران حضرت رضا(ع) بوده است.
خیابان تهران نخستین خیابانی است که در مشهد با نام امام رضا(ع) تابلو خورد و خاطره ساز شد.
مؤسسه «خانه تاریخ مشهد» در دو بخش «دیده‌بانی حوزه‌های هویت تاریخ مشهد» و «تولید محتوا» فعالیتش را از سال ۱۳۸۶ آغاز کرد.
خیابان خسروی برای خیلی از مردم مشهد، یادآور خاطره‌های خوب است؛ خاطره‌های خوبی از جنس ازدواج؛ چون خیلی‌ها از موقعی که یادشان می‌آید، این خیابان جایی بوده است برای خرید لباس عروس و داماد.
علی دشتبان، نگارنده کتاب «روزی، روزگاری آبکوه» برای جمع‌آوری تاریخچه محله‌اش پنج‌سال زمان گذاشته است.
مشهد به‌ویژه در گزارش‌های برجای‌مانده از اواسط حکومت قاجار، شهری کثیف است با نفسی تنگ‌آمده از بو‌های نامطبوع که گلوی زندگی مردمش را انواع بیماری‌ها گرفته است و فشار می‌دهد.
قالی‌بافی مشهد بعد از صفویه تا اواسط دوره قاجاریه، یک مرحله از رکود را پشت‌سر می‌گذارد و تا سال ۱۲۸۴ خورشیدی از صنایع مهم صادراتی مشهد به‌شمار می‌رود.