ایوان شمالی صحن نو (آزادی) به ایوان «تلگراف‌خانه» شهرت دارد. دلیل این نام‌گذاری، قرار گرفتن تلگراف‌خانه و سپس مخابرات حرم‌رضوی در ساختمان مجاور این ایوان بوده است.
فاطمه‌خانم وقتی در بمب‌گذاری حرم دچار آسیب‌دیدگی از ناحیه پا شد، آن‌قدر وضعیتش وخیم بود که پزشکان می‌گفتند پا باید از بالای زانو قطع شود. او حالا بعد‌از گذشت ۳۱ سال هنوز روی هر‌دو پایش راه می‌رود.
در طرح آهوانه، دختران محله اروند عروسک‌های نمدی می‌دوزند و به نیابت از امام‌رضا (ع) به میزبانان عراقی در مسیر نجف به کربلا هدیه می‌دهند.
ایوان غربی صحن نو (آزادی)، مشهور به ایوان طلای ناصری و ایوان طلای «دارالسعاده»، یکی از مشهورترین ایوان‌های حرم‌مطهر‌رضوی است که قدمت ساخت و تزیین آن به دوره قاجار باز می‌گردد.
بتول بهرامی از سال۱۳۸۱ که روزگار، همسرش را از او گرفت، قرار شبانه‌اش با حرم ترک نشده است. او نیمه‌شب راهی زیارت می‌شود و تا بعد‌از طلوع خورشید آنجا می‌ماند.
مدرسه حاج‌حسن‌خان (بهزادیه) و باقریه که هر‌دو اگر چه اکنون سال‌هاست که تخریب شده و به خاطره‌ها پیوسته‌اند، در زمان حیات، بخشی از میراث تاریخی این شهر بوده‌اند که از‌قضا نامشان در فهرست آثار‌ملی هم ثبت بود.
ابراهیم فاروقی خادم مسجد فاطمیه هراتی‌ها می‌گوید: در یکی از زمستان‌های چند‌سال پیش، مردی از شهرستان به مشهد رسید. غریبه‌ای خسته، اما مؤدب، که بعد‌از نماز، از من خواست اجازه دهم شب را در مسجد بماند.