علی دلیری درباره سختی کار می‌گوید: یکی از تفاوت‌های مشاغل داخل حرم این است که برخلاف دیگر شغل‌ها ما در تعطیلات و مناسبت‌ها حجم کارمان چندبرابر بیشتر می‌شود.
جواد رحیمی، هنرمند بازنشسته موسسه آفرینش‌های هنری آستان قدس رضوی، بیش از ۴۷سال سابقه کار در زمینه آجرچینی، کاشی‌کاری و گچ‌بری، گره و گلبری و دیگر نقوش هنری دارد.
اکرم عباس‌پور بهترین لحظه کاری‌اش را هنگامی می‌داند که به‌عنوان سقا خدمت می‌کند: هنگامی‌که جمعیت زیاد می‌شود، لیوان‌ها را پر آب می‌کنیم و به دست زائر می‌دهیم یا بطری‌هایشان را پر می‌کنیم.
سیدمحمدعلی ضابطی، خادم ۷۰ ساله بارگاه ملکوتی امام رضا (ع) نزدیک به ۴۵ سال است افتخار خدمت دارد و وارث پدر در خدمتگزاری به حرم مطهر می‌شود.
رضا صولانی می‌گوید:من لیاقت این را داشتم که دست‌های من زیر پای مسافر و زوار امام‌رضا (ع) باشد؛ هم اویی که به نشان ارادت، همان سنگ‌ها را می‌بوسد و پیشانی‌اش را هم روی آن سنگ‌ها می‌گذارد.
احمد نصیرایی، تاکسی‌ران پایانه مسافربری معتقد است زائران امام رضا (ع)، میهمانان مردم مشهد هستند و حالا که او در این شهر زندگی می‌کند، باید رسم میزبانی را به‌درستی به‌جا آورد.
قدر مسلم آن است که مشهد، دست‌کم تا دوره تیموری، کارگاه کاشی‌سازی نداشته است و کاشی‌های مربوط‌به قبل از این دوره، در شهر‌های دیگر ساخته و به مشهد حمل می‌شدند. کارگاه خاندان ابوطاهر در کاشان، در این دوره، یکی از مراکز مهم تولید کاشی در ایران بود.