خیابان عزیزیه دوره گذار را سپری می‌کند؛ دوره‌ای که کم‌کم باغ‌ها و درخت‌ها حذف می‌شوند و جای خود را به ساختمان‌های مسکونی می‌دهند.
بیشتر اراضی محله امیریه که شامل بخش ابتدایی بولوار امیریه و دو بولوار تقویه و عصمتیه است، صنعتی و آموزشی است و تنها ۷ درصد محله به بخش مسکونی اختصاص دارد و به همین‌دلیل تراکم جمعیت در آن بسیار پایین‌تر از میانگین دیگر محلات منطقه ۱۲ است. نام این محله نیز وام گرفته از محلات تهران است.
مسجد قدمت زیادی ندارد، اما در همین مدت کوتاه توانسته است بخشی از نیاز‌های فرهنگی، مذهبی و ورزشی ساکنان این محدوده را رفع کند.
محمدرضا قوسی، سرهنگ بازنشسته نیروی انتظامی (فراجا) با تأسیس نانوایی، نیاز اهالی محله امیریه را برطرف کرده است. در کار خیر هم دستی بر آتش دارد.
مصطفی نجیب، را شاید بتوان یکی از پیگیرترین افراد محله امیریه نامید، برقراری طرح اگو، پیگیری ساخت مسجد «امیرالمؤمنین (ع)»، عقد تفاهم‌نامه برای ساخت مدرسه از جمله اقدامات اوست.
مهندس جواد جعفری‌نژاد، طراحی و نظارت بر ساخت مسجد امیرالمومنین (ع) محله امیریه را برای رضای خدا و به رایگان انجام داد.
لیلا خیالی پرستار قدیمی ساکن محله امیریه است که در دوران جنگ، پرستار بیمارستان شهدای قوچان بوده است. او کارش را در پرستاری با تیمار و درمان اسیران جنگی آغاز کرد؛ منتها نه اسیران ایرانی که اسرای عراقی.
«سیدمحمدحسین افضلی» بعد‌از سال‌ها لات‌بازی و عربده‌کشی، تحت‌تاثیر ماه محرم وعنایت و لطف امام‌حسین (ع) توبه کرد.