ماجرا از جایی شروع می‌شود که حوالی سال 1352 خورشیدی آستان قدس رضوی با کارخانه قند شیرین تفاهم‌نامه‌ای را امضا می‌کند و 40هکتار از اراضی طرق را به این کارخانه واگذار می‌کند، شهرکی جمع و جور با ٣٨٥کیلومتر مربع مساحت. این اراضی سهم کارگران این کارخانه می‌شود تا صاحب‌خانه شوند. بسیاری از آن کارگران بعدها خانه و زمین خود را می‌فروشند و ساکنان جدید جای آن‌ها را پر می‌کنند. این شهرک به دلیل اینکه زیرمجموعه کارخانه قند شیرین بود بعدها به شهرک شیرین معروف شد.
دلیل نامگذاری محله شهرک شیرین، وجود اراضی زیر مجموعه «کارخانه قند شیرین» است که به کارگر‌های کارخانه اهدا شده است. با توجه به بافت جمعیتی، ارتباط همسایگان با حس همیاری بیشتر دیده می‌شود و از این‌نظر، بسترمناسب مشارکت مردمی برای حل مسائل محلی فراهم شده است. بازار حافظ با بیش از ۴۰۰ غرفه در پیشانی محله است.
