تلخی‌های شهرک شیرین

شهرک شیرین یکی از شهرک‌های نام‌آشنای منطقه‌۶ شهرداری مشهد است که دقیق‌ترین نشانی آن واقع‌شدن در پشت بازار حافظ است. بعد از مطرح‌شدن دغدغه‌های اهالی محل در ارتباط با مشکلات این شهر برای تهیه گزارشی میدانی به همراه دو‌تن از اهالی، گشتی در شهرک می‌زنیم و از نزدیک مشکلات را می‌بینیم.

جعفرزاده از قدیمی‌های محل حدود ۳۰‌سال است در این شهرک زندگی می‌کند و از روز‌هایی یادش می‌آید که با تانکر به شهرک آب می‌آورده‌اند. اسلامی عضو شورای اجتماعی محله شیرین از دیگر اهالی‌ای است که در این گزارش ما را همراهی می‌کند. او نیز سال‌هاست ساکن اینجاست و مشکلات و معضلات شهرک شیرین باهزارو ۲۰۰‌خانوار را به‌خوبی می‌شناسد.

شروع گزارش با راهنمایی اسلامی، پلی است که رابط بین شهرک شیرین و کارمندان است. پل به‌ظاهر مخصوص عابران پیاده است، اما آنچه در واقع دیده می‌شود، این است که موتورسوار‌ها بیشتر از آن استفاده می‌کنند. تعداد موتور‌ها زیاد و سرو‌صدای اگزوزهایشان حسابی گوش‌خراش و آزار‌دهنده است تا جایی که صدا به صدا نمی‌رسد و برای شنیدن صحبت‌های معتمدان محل مجبوریم چند متری از پل فاصله بگیریم.

با فاصله‌گرفتن از این پل عابر‌پیاده، مسیر ورود و خروج شهرک شیرین که از جلو بازار حافظ می‌گذرد، بهتر دیده می‌شود. مسیری با پیچی تند، باریک و بدتر از همه اینکه از هر دو سمت ماشین‌ها، هم می‌روند و هم می‌آیند؛ و این جز بار ترافیکی، یعنی تصادفات بسیار شدید.

در ادامه جعفرزاده می‌گوید: بیش از ۲۰‌سال است که پیگیر راه‌اندازی تقاطع غیر‌هم‌سطحی هستیم که شهرک را به کارمندان متصل کند، اما هیچ نتیجه‌ای نگرفته‌ایم و هربار یکی سنگ‌اندازی می‌کند.

اسلامی ادامه می‌دهد: گفته بودند قرار است تقاطعی غیر‌هم‌سطح در مصلی احداث شود، برای همین اینجا تقاطع نمی‌زنند و اگر مردم محله می‌خواهند باید خودشان مشارکت کنند وچون  وضعیت مالی مردم در حدی نیست که بتوانند مشارکت کنند، در‌نهایت با پیگیری‌هایی که داشتیم و جلساتی که گذاشتیم، قرار شده است  با مشارکت سازمان ترافیک، شهرداری، کارخانه قند، بازار حافظ و شورای اجتماعی محله این پل راه‌اندازی شود.

باتوجه به اینکه قرار است در آینده شهرک‌های مسکونی در منطقه راه‌اندازی شود و رفت‌و‌آمد‌ها گسترش پیدا کند، به نظر می‌رسد احداث این پل ضروری است هرچند اکنون هم با شرایط ورودی و خروجی‌ای که ملاحظه کردید، مشکلات زیاد است و به لحاظ خدمات آتش‌نشانی و اورژانس هم ما مشکل داریم. حداقل سه‌کیلومتر راه با راه‌اندازی این پل کم می‌شود، بدون در نظر‌گرفتن کم‌شدن بار ترافیکی.

عابرپیاده در خطر

بعد از مشاهده مشکلات پل عابر‌پیاده، راهی پل عابر‌پیاده دیگری می‌شویم که در انتهای خیابان شهید مؤمن است. پل در انتهای کوچه واقع شده است و اگر قرار بود به‌تن‌هایی از این پل عبور کنم هرگز این‌کار را نمی‌کردم چراکه دو طرف پل با کوچه‌هایی باریک محصور شده است و آن‌طور که  اسلامی می‌گوید سر ظهر و از سرشب به بعد، حتی خود اهالی هم از اینجا رفت‌و‌آمد نمی‌کنند چراکه امنیت مالی و جانی ندارند. برای خرید زمین‌های اطراف ظاهرا اقدام شده، ولی خب همیشه دست بالای دست بسیار است.

اسلامی در همین منطقه خانه‌هایی را نشانمان می‌دهد که پنجره‌هایی کوچک به بیرون دارند و می‌گوید: این خانه‌های فروش مواد هستند. بلوکه‌ها هم که مزید‌بر‌علت شده و پناهگاهی است برای معتادان. البته خانه‌های این محدوده هم هیچ مدرکی ندارند و دست‌به‌دست منتقل شده‌اند.

بعد از پل‌های عابرپیاده سراغ فضای شهرک می‌رویم. شهرک دو بوستان دارد با وسایل ورزشی و سرسره‌ای برای کودکان.   جعفرزاده از جمع‌کردن تاب‌های بوستان شاکی است و می‌گوید: بچه‌ها با همان تاب‌ها سرشان گرم بود و بازی می‌کردند، نمی‌دانم چرا آن‌ها را برداشتند.

نکته جالب دیگر این است که به خاطر کم‌بودن فضای سبز منطقه اهالی شب‌ها وسط بولوار پانیذ می‌نشینند و از فضای سبز آنجا استفاده می‌کنند که به‌دلیل رفت‌و‌آمد‌های کم بولوار امنیت جانی نسبی وجود دارد، اما نور کافی وجود ندارد و شب‌ها فقط تیر‌های چراغ برق هستند که اندکی نور دارند. ظاهرا قرار شده است که شهرداری نور این محدوده را هم از طریق چراغ‌های زیرزمینی تأمین کند که هنوز خبری از این تأمین نشده است.

اگو در دست فراموشی

در عبور از کوچه‌های شهرک شیرین و خیابان پانیذ متوجه می‌شویم که فاضلاب خانه‌ها در کوچه‌ها جاری است و جوی‌هایی که سال‌هاست به فراموشی سپرده شده‌اند، در این شهرک همچنان فعال هستند.

اسلامی می‌گوید: شهرک طرح اگو ندارد و با مشارکت اهالی محل فقط کوچه پانیذ‌۹ را به تازگی اگو‌دار کرده‌ایم. کمی جلوتر که می‌رویم در حاشیه خیابان پانیذ متوجه بوی بدی می‌شویم که جعفرزاده می‌گوید: این بو از کارگاه‌های آسیاب جو و گندم و تزریق پلاستیک است که باز هم در مقابل گله‌دانی‌های آن پایین چیزی نیست.

کمی جلوتر در انتهای خیابان پانیذ چشممان به زمین‌هایی می‌افتد که تابلوی راه‌اندازی مجتمع مسکونی روی آن نصب کرده‌اند و ظاهرا قرار است در آینده نه‌چندان دور در آن‌ها مجتمع‌های مسکونی احداث شود. جالب است که در مجاورت مجتمع ساخته‌نشده، زمین‌های کشاورزی وجود دارد که در حال حاضر محل چرای دام‌ها هستند.

در همان محدوده نگهداری دام‌ها نیز انجام می‌شود و چند گله‌دانی هم به چشم می‌خورد. به‌عنوان خریدار گوسفند سمت یکی از گله‌دانی‌ها می‌رویم. پیرزنی بیرون می‌آید. چند گوسفند هم پشت سر او می‌زنند بیرون. صدای سگ‌ها بلند می‌شود و شانس بزرگی که می‌آوریم این است که فقط یکی از آن‌ها باز است و زن با اشاره دستی سگ را پس می‌زند. قیمت گوسفند را می‌گیریم و می‌گوییم که حاجی داریم و گوسفند می‌خواهیم.

می‌گوید: ما که خیلی گوسفند نداریم ۷۰، ۸۰ تایی هستند و تا عید قربان نمی‌فروشیم، ولی آن پایین یکی هست که ۴۰۰، ۵۰۰ گوسفند دارد شاید بفروشد. از پیرزن می‌پرسیم تاکنون به گله‌دانی‌ات اخطاری نداده‌اند که جمع کنید، کمر راست می‌کند و می‌گوید: نه، چاه داریم نمی‌توانند.

حکم قضایی فقط تا مرحله صدور

آن‌طور که  اسلامی می‌گوید پیش از این به این گله‌دانی‌ها اخطار داده شده و حکم قضایی هم صادر شده، ولی در همان مرحله صدور باقی مانده است.در‌باره مشکلات شهرک شیرین و درخواست‌های مردمی با مدیر ناحیه ۲ منطقه‌۶ شهرداری مشهد گفتگو می‌کنیم.

احسان نجار‌مقدم می‌گوید: تقاطع غیرهم‌سطح کارمندان به شهرک شیرین یکی از تقاضا‌های چندین ساله مردم منطقه است که از دوره‌های پیش مطرح بوده و تاکنون به نتیجه‌ای نرسیده است. باتوجه به مطالعات انجام‌شده، اولویت‌بندی‌ها، وضعیت ترافیکی و دیگر گزینه‌های موجود این پل در رتبه هفدهم در سطح شهر قرار گرفته است.

در این حوزه به نظر من، هم مردم حق دارند و هم مسئولان، چراکه هرکدام از دید خود به این موضوع نگاه می‌کنند. باوجوداین در دور جدید و با مدیران جدید شهرداری و شورای‌شهر این پروژه مجدد بررسی شد و با بازدید شهردار  مشهد و اعضای شورای شهر با شرط مشارکت مردم اولویت این پل کاهش یافت.

قرار است مطالعات این پروژه در معاونت حمل‌ونقل انجام شود و بعد از آن مشاور طرح و برآورد هزینه‌ها مشخص و براساس آن سهم‌بندی خواهد شد. در این سهم‌بندی کارخانه قند شیرین و بازار حافظ باتوجه به بحث شکوفایی اقتصادی منطقه مشارکت خواهند داشت، ضمن اینکه کارخانه حدود هزار واحد مسکونی در شهرک ساخت‌و‌ساز خواهد داشت که این ساخت‌و‌ساز‌ها نیاز به راه‌اندازی پل را افزایش می‌دهد.

مدعی و مطالبه‌گر اگو

مدیر منطقه ۲ ناحیه ۶ شهرداری مشهد در ادامه می‌گوید: یکی دیگر از مطالبات مردمی شهرک شیرین راه‌اندازی اگو است که در‌این‌باره شرکت آب و فاضلاب مسئولیت دارد، اما ما هم مثل مردم این موضوع را مطالبه کرده‌ایم، چراکه سالانه مبالغ زیادی را باید برای لکه‌گیری و اصلاح آسفالت به دلیل تخریب فاضلاب‌های سطحی هزینه کنیم.

پاسخ این شرکت به این مطالبه این بوده است که به‌دلیل نبود اعتبار و تعارضات معابر این‌کار تا حدود سال ۱۴۰۰‌انجام نخواهد شد. از سال ۱۴۰۰‌که اعتبار جذب شود کار اگو در منطقه انجام خواهد شد و به‌دلیل نداشتن زیرساخت‌های شهری انجام آن زمان‌بر خواهد بود.

گره فضای سبز و ۲ پیشنهاد

در ارتباط با گسترش فضای سبز ناحیه نیز این مقام مسئول می‌گوید: در شهرداری ناحیه ۲ ما زمینی که کاربری فضای سبز داشته باشد در اختیار نداریم. اما برای گسترش فضای سبز دو پیشنهاد مطرح بود، اول؛ اراضی آل‌رسول که متعلق به آستان‌قدس است که باتوجه به اینکه حق زارع دارد آستان قدس پای کار نیامد.

دوم؛ ما به اهالی پیشنهاد دادیم اگر زمینی دارند که فعلا از آن استفاده نمی‌کنند به‌طور موقت در اختیار شهرداری قرار دهند تا با در نظر‌گرفتن موقت‌بودن با هزینه‌ای مناسب فضایی با وسایل ورزشی ایجاد شود و طی قراردادی در زمان نیاز به مالک زمین مجدد باز‌گردانده شود که متأسفانه در‌باره این مورد هم تاکنون کسی اعلام آمادگی نکرده است.

در ارتباط با زمین‌های رهاشده نیز باید بگویم تعاملات و پیگیری‌های زیادی با آستان قدس در سطوح بسیار بالا انجام شد، ولی تاکنون برآیندی به نفع مردم حاصل نشده است. موضوع جمع‌شدن تاب‌های بوستان‌ها را هم ما طی دو سال گذشته نداشته‌ایم و چنانچه اهالی مستنداتی دارند می‌توانند ارائه کنند. البته در دوره‌های گذشته هم اگر این اتفاق افتاده احتمالا به دلیل ایمنی‌نداشتن تاب‌ها بوده است.

دام در مرز محدوده و حریم

اما یکی دیگر از مشکلات شهرک شیرین وجود دامداری‌ها و گله‌دانی‌هاست که در حکم قضایی گفته شده چنانچه در محدوده حریم است برخورد شود که هم‌اکنون این دامداری‌ها در حریم نیست، اما با راه‌اندازی مجتمع‌های مسکونی قطعا جمع‌آوری خواهند شد و حتی به نظر من خودشان جمع خواهند کرد.

اما در کنار تمام درخواست‌های مردمی یک نکته مهم باید مدنظر اهالی منطقه باشد و آن هم این است که شهرداری با جمع‌آوری عوارض می‌تواند خدمت‌رسانی داشته باشد. در حال حاضر ما در ناحیه کوچه‌ای نداریم که حتی ۴۰ درصد عوارض را پرداخت کرده باشد!

چراغ‌ها قربانی امنیت

بعد از صحبت با رئیس ناحیه ۲ در ارتباط با روشنایی معابر و چراغ‌هایی که قرار شده بهسازی شوند با رئیس اداره فضای سبز منطقه هم‌صحبت می‌شویم. حامد فخر می‌گوید: متأسفانه به‌دلیل سرقت‌های زیادی که در این منطقه می‌شد و سیم‌های رهاشده‌ای که امنیت جانی اهالی منطقه را به خطر می‌انداخت، مجبور به جمع‌آوری چراغ‌ها شدیم و منتظر جذب اعتبار برای نورپردازی با چراغ‌های دفنی هستیم.

در ارتباط با گزارش‌های مردمی از سرقت‌ها و کیف قاپی‌های شهرک شیرین با سرهنگ اکبر آقابیگی، رئیس‌پلیس مشهد هم‌صحبت می‌شویم. رئیس‌پلیس مشهد ضمن آمادگی برای برگزاری جلسه‌ای با مردم محله برای بررسی هرچه بهتر مشکلات منطقه می‌گوید: براساس آمار و مستندات موجود امسال نسبت به سال گذشته آمار جرائم خشن کاهش یافته، اما متأسفانه تعداد سرقت‌های خرد افزایش داشته است که آن هم ناشی از مشکلاتی همچون بیکاری، فقر اقتصادی، اعتیاد و دیگر موارد است که کاهش آن همتی همه جانبه می‌خواهد.

در ارتباط با شهرک شیرین نیز این موضوع صدق می‌کند، ولی به طور کلی ما آمادگی داریم طی جلساتی با مردم در مسجد و یا دیگر اماکن محله، مشکلات را بررسی و حل کنیم، اما به‌طور‌کلی به اهالی محل و به ویژه بانوان توصیه می‌کنیم  اولا همسو با فرهنگ منطقه خود باشند و خودنمایی نداشته باشند که باعث ایجاد مزاحمت شود، دوم اینکه در استفاده از لوازمی مانند تلفن همراه نکات ایمنی را رعایت کنند و گوشی‌های گران قیمت خود را به نمایش نگذارند و سوم اینکه از محل‌های کم تردد، رفت‌و‌آمد نکنند.

ایجاد مزاحمت برای ما خط‌قرمز است و در مواردی که مشهود باشد بدون شاکی به شدت با آن برخورد می‌کنیم و دیگر موارد هم بعد از اعلام بررسی و برخورد خواهد شد. درباره کبوتربازان منطقه نیز با حفظ اطلاعات شاکی، مردم می‌توانند استشهادی محلی مبنی بر مزاحمت‌های آن‌ها پر کنند تا ما برخورد لازم را داشته باشیم.

*این گزارش دوشنبه  ۱۲  شهریور ۹۷ در شمـاره ۳۰۴ شهرآرامحله منطقه ۶ چاپ شده است.