عباس اسماعیلیگلابگیر، مردی که زندگیاش از حجره قنادی و مغازه آهنفروشی گرفته تا کفشداری حرم و برپایی موکبهای صلواتی، همیشه رنگ خدمت و عشق به اهلبیت (ع) داشته. درِ خانه او برای روضههای دهه فاطمیه سیاهپوش شده است.
عباس بهرامی ۱۸ سال است رسم ارادتش به امام حسین(ع)را با وقف خانهاش به هیئتهای عزاداری ادا میکند او میگوید: بااین وقف حالا از مردم از شهرهای مختلف مهمان خانه ما میشوند.
ایستگاه استقبال از زائران شهدای بولوار شاهنامه مانند سالهای قبل برپا شده است. حدود صدنفر از اهالی توس بهصورت ۲۴ساعته مشغول خدمت در این ایستگاه هستند و انواع خدمات به زائران داده میشود.
فاطمه غفاریان وصیت کرده بود خانهاش هم محل برگزاری روضه باشد، هم پناهی برای زائران. حالا چهارسال است به همت عروس و پسرش محمدتقی ضیایی، زائران در این خانه اسکان داده میشوند.
محبوبه حسینزاده میگوید: هشتماهه بودم که پزشکان جوابم کردند. پدرم نذر کرد اگر عمرم به دنیا باشد، هرسال دهه آخر صفر برای زائران هرکاری که از دستش برمیآید، انجام بدهد.
حاجنبیالله میگوید: همیشه رفتار مردم از سر مهر نبوده و گاهی در طول مسیر به زائران بیاحترامی شده است. برای نمونه راننده یک تریلی با بوق زدن سعی در ترساندن بچهها کرد اما دو ساعت بعد که ماشینش خراب شده بود، بچهها تعمیر کردند.
موکب امامحسنمجتبی (ع) ۲۰ ایستگاه دائم و موقت بنا کرده است که در جادههایی منتهی به مشهد در دهه پایانی ماه صفر به هزاران زائر پیاده خدمات رسانی میکنند.