محبوبه حسین‌زاده می‌گوید: هشت‌ماهه بودم که پزشکان جوابم کردند. پدرم نذر کرد اگر عمرم به دنیا باشد، هر‌سال دهه آخر صفر برای زائران هر‌کاری که از دستش برمی‌آید، انجام بدهد.
حاج‌نبی‌الله می‌گوید: همیشه رفتار مردم از سر مهر نبوده و گاهی در طول مسیر به زائران بی‌احترامی شده است. برای نمونه راننده یک تریلی با بوق زدن سعی در ترساندن بچه‌ها کرد اما دو ساعت بعد که ماشینش خراب شده بود، بچه‌ها تعمیر کردند.
موکب امام‌حسن‌مجتبی (ع) ۲۰ ایستگاه دائم و موقت بنا کرده است که در جاده‌هایی منتهی به مشهد در دهه پایانی ماه صفر به هزاران زائر پیاده خدمات رسانی می‌کنند.
جمع زیادی از ساکنان محله پروین اعتصامی با تلاش‌های بی‌بی‌حوا حسینی، بسیج شده‌اند تا با جان و دل در خانه‌هایشان، از زائران پیاده امام‌رضا (ع) پذیرایی کنند. به این امید که زائری نباشد که نگران اسکان یا تهیه غذایش باشد.
شاه عباس صفوی نخستین زائر پیاده حضرت‌رضا (ع) نیست، اما نخستین کسی است که سفر پیاده‌اش به سوی مشهد خبرساز شد و از آن رد‌و‌نشانی در تاریخ وجود دارد.
از حدود یک‌ماه‌و‌نیم پیش شروع کرده‌ایم به جمع‌کردن کمک‌ها. همه‌جوره‌اش را داریم؛ از ۱۰ هزار تومان تا ۵ میلیون‌تومان. هر‌کس به قدر وسعش همراهی می‌کند. یک خانواده داریم که پذیرایی چای را به عهده گرفته‌اند.
حسین خدادادی، عضو شورای اجتماعی محله عبدالمطلب که امسال پنجمین پیاده‌روی اربعینش را تجربه کرد می‌گوید: غیر از پیاده‌روی اربعین قبلا هم به کربلا مشرف شده‌ام، اما پیاده‌روی در این روز‌ها تجربه خاصی است.