رضا نیازمند شهری، هشتاد و دوساله‌ِ سماورساز. او سماورسازی را پیشینه‌ای خواندنی و شیرین می‌داند و می‌گوید: بهترین و گران‌قیمت‌ترین سماور‌ها هنوز هم ساخت روسیه هستند که در آن زمان «خودجوش» نام داشتند.
مجید خروشی، کار ش به‌عنوان کتابدار آغاز کرد، اما گردش روزگار او را به تحریریه روزنامه خراسان کشاند. همان‌جا بود که استعدادش شکوفا شد و با تشویق همکارانش خبرنگاری را به‌عنوان یک حرفه، برگزید.
رضا فردوسی تلاش کرده حوزه‌های مختلف هنری را تجربه کند و از فرصت‌های موجود برای فراگیری این زمینه‌ها بهره ببرد. او این‌روزها آثارش را در قالب‌های متنوع در معرض دید قرار داده است.
علی‌اصغر جلالی‌جوان، باستانی‌کار پیشکسوت محله فاطمیه، باوجود بیش‌از ۵۰ سال فعالیت در این رشته هنوز هم ورزش را کنار نگذاشته است و حالا مدیریت دوباشگاه در شهرک شهید بهشتی و بولوار طبرسی را برعهده دارد.
تیمور غیاثی، یکی از خوش‌تیپ‌ترین ورزشکاران تاریخ ورزش ایران است که به عنوان پرنده‌ای دست‌نیافتنی روزی روزگاری پرچم کشورمان را در میادین بین‌المللی بالا می‌برد.
غلام‌عباس بیوک؛ بازیکن، مربی بدنساز، مربی دروازه‌بان‌ها، سرمربی، تدارکات‌چی و... فوتبال مشهد است. او ۳۰ سال است که به فوتبال مشهد خدمت می‌کند، اما حالا به جز احترام شاگردان چیزی برایش نمانده است.
اسماعیل سیاهپور درباره دوران ورزشی خود گفته است: سال‌های ۲۸تا ۳۰ برای اولین‌بار در مسابقه چهارکیلومتر دوچرخه‌سواری مشهد در خیابان عدل خمینی شرکت کردم و مقام سوم را به دست آوردم.