شغل بعد از بازنشستگیام را انتخاب کرده بودم
شجاع| دوران بازنشستگی که نزدیک میشود بیشتر افراد به این فکرمیکنند تا به دور از کار و مشغله فکری پا روی پا بیندازند و روز و شبشان را به استراحت بگذرانند، اما در این میان، افرادی هم هستند که با پایان این دوره تازه میروند دنبال آرزوها و کارهای بهدلماندهشان، همچون فعال فرهنگی محله امامیه، کسی که از سالها قبل، درحال برنامهریزی برای انجام امور فرهنگی در دوران بازنشستگیاش بودهاست.
حالا علاقهاش به شغلی که اختیار کرده به اندازهای است که برای بهتر انجامشدن آن و ارائه بهترین محصولات، هرچندماه یکبار فاصله زیاد مشهد تا قم و تهران را میپیماید و سختی راه را به جان و دل میخرد تا بهروزترین محصولات فرهنگی را به منطقه ما بیاورد.
از این گذشته عشق به اینکار سبب شده که یک روز هم در خانه نماند و هر روز صبح با هدف فروش یک محصول و در حقیقت برداشتن قدمی در عرصه فرهنگ، کرکرههای مغازهاش را بالا بزند.
ویترین مغازه کوچکش دیدنی است و پشت آن میتوان ماکت نارنجک، بیسیم، خمپاره و انواع مین را دید که توجه عابران را به خود جلب میکند، چه آنهایی که خودشان خاطراتی از دوران دفاع مقدس دارند و چه جوانانی که امروزه به دنبال زنده نگهداشتن حال و هوای معنوی آن سالها هستند و در هر مکان و موقعیتی که باشند به حفظ ارزشها میاندیشند.
نان فعالیت فرهنگی برکت دارد
محمدرضا نوروزی پیش از بازنشستگی به فکر کاروکاسبی بعدش بوده است. حالا سه سال است بازنشسته شده و از شروع فعالیتش در حوزه فرهنگی نیز ۱۶ ماه میگذرد. شور و شوقش به اینکار بود که سبب شد دور مشاغل دیگری که از نظر اقتصادی به صرفهتر بودند را خط بکشد و وقتش را در محله امامیه صرف کاری کند که به دل خودش مینشیند.
محصولات فرهنگی باید همچون موادغذایی در هرجای شهر در دسترس مردم باشند تا به نیاز روحی آنها پاسخ داده شود
او در ۴۹ سالگی درحالی قدم در راه فعالیتهای فرهنگی گذاشته که طبق گفتههایش با این کار حتی اجاره مغازه ۱۴ متریاش هم تامین نمیشود و مجبور به پرداخت بخشی از هزینههای آن از حقوق بازنشستگی شده است، اما با این حال اعتقاد دارد نان فعالیتهای فرهنگی برکت دارد و میگوید: «انگیزهام برای ورود به این حوزه درآمدزایی نبوده است بلکه به دنبال این هستم تا غذای روحی اهالی محلهام را تامین کنم.»
او گفتههایش را اینگونه پی میگیرد: «محصولات فرهنگی هم باید همچون موادغذایی در هرجای شهر در دسترس مردم باشند تا به نیاز روحی آنها پاسخ داده شود. وقتی فرهنگ درست جا بیفتد از میزان ناهنجاریها در جامعه کاسته میشود؛ چراکه افراد هدفشان را در میان مسیرهای نادرست دیگر، گم نمیکنند و راه مناسبی را در پیش میگیرند.»
جایگزینی پیراهن با عکس شهدا به جای نمادهای هالیوودی
گوشهگوشه مغازهاش با عکس شهدا و وسایل جنگی تزیین شده، وسایلی که کنار کتابهای قرآن و مفاتیح، تسبیح و مهر بیشتر به نما میآید. طبق گفته خودش، علاوه بر عکسهای شهدا تیشرتهایی که در جلوی آنها چهره شهدا چاپ شده و تازه به بازار آمده است، مشتریهای بیشتری درمقایسه با بقیه محصولات دارند.
نوروزی اضافه میکند: «از همه اقشار مشتری دارم و از وقتی هم که این تیشرتها را آوردهام استقبال ببشتری شده است تا جایی که بیشتر خانوادهها به دنبال جایگزینی این پیراهنها به جای نمادهای هالیوودی هستند.»
روی جوانان سرمایهگذاری فرهنگی نمیشود
اما اینکه چه عاملی باعث شده نوروزی با وجود نداشتن بازار آنچنانی و نبود حمایت نهادی، همچنان در این ۱۶ ماه به کار خود ادامه دهد را خودش اینطور توضیح میدهد: «در عرصه فرهنگی در سطح بسیار پایینی قرار داریم، از همین رو باید نگاهها در این زمینه تغییر یابد.
من هم وارد این کار شدم تا به سهم خودم بتوانم کارهای فرهنگی را ترویج دهم؛ چراکه در این جامعه جوانانی زندگی میکنند که اگر روی آنها سرمایهگذاری شود و فرهنگسازی به خوبی صورت بگیرد چهبسا افرادی شوند همچون شهید همت و شهید کاوه.»
فعال فرهنگی محله امامیه، انگشت انتقاد خود را به سمت مسئولان نشانه میگیرد و ادامه میدهد: «برخی از مسئولان فرهنگی فقط در کلام از کمبودها و راهکارهای آن میگویند و کاری انجام نمیدهند، درحالی که با همین بودجههای فرهنگی که طبق گفتههای متولیان حداقلی است کارهای بزرگی را میتوان انجام داد.»
چین در عرصه بازار فرهنگ نیز وارد شده است
بسیاری از محصولات فرهنگی را که در قاسمآباد و مناطق دیگر پیدا نمیشود میتوان به راحتی در مغازهاش پیداکرد و خودش از این مسئله اظهار خوشحالی میکند.
میگوید: «واقعا جای تاسف دارد که در شهر امامرضا (ع) بیشتر مردم مجبور هستند برای تهیه محصولات فرهنگی از یک کتاب مذهبی گرفته تا انواع پوستر، پرچمها، لباس با نماد شهدا و... مسیر طولانی و پرترافیکی را بپیمایند و از اطراف حرم امام رضا (ع) آنها را تهیه کنند که این خود یک ضعف فرهنگی در شهر ما به حساب میآید.»
او در ادامه سخنان خود از مسئله دیگری نیز گلایه و ابراز ناراحتی میکند: «متاسفانه در ایران از ظرفیتهای داخلی برای تولید محصولات فرهنگی حمایت نمیشود به همین دلیل است که چین همچون بسیاری از عرصههای دیگر، وارد این میدان هم شده است و از ۲۶۰ قلم کالای فرهنگی که من به میفروشم بخشی زیادی از آن تولید این کشور است، همچون تابلوهای سهبعدی عکس رهبر، شهدا، آیههای قرآن و ....»
به گفته وی از آنجایی که محصولات فرهنگی همچون عروسکهای دارا و سارا به واسطه تبلیغات ضعیف، هنوز بازار خود را در جامعه پیدا نکردهاند تولیدکنندگان این عرصه پس از مدت کوتاهی ورشکسته میشوند و این میشود که این مهم در کشور جا نمیافتد.
* این گزارش چهارشنبه، ۱۴ اسفند ۹۲ در شماره ۹۳ شهرآرامحله منطقه ۱۰ چاپ شده است.

