تماشای پرندگان مهاجر در تالاب کشف‌رود 
امیریه ۳۷ شهر چهار‌هزارنفری 
۲۷ ثانیه تا اردوی تیم ملی
مائده نیری هنوز هفده‌سالش تمام نشده و صاحب چندین مدال و لوح افتخار است. در شروع ورزش‌های رزمی، کونگ‌فو را انتخاب کرد و تا مرحله دعوت به تیم ملی پیش رفت، اما به دلیل یک اتفاق در ادامه راه به‌سراغ رشته ورزشی تکواندو رفت.
هنوز هفده‌سالش تمام نشده و صاحب چندین مدال و لوح افتخار است. در شروع ورزش‌های رزمی، کونگ‌فو را انتخاب کرد و تا مرحله دعوت به تیم ملی پیش رفت، اما به دلیل یک اتفاق در ادامه راه به‌سراغ رشته ورزشی تکواندو رفت. مائده نیری متولد ۲۷بهمن ۱۳۸۴، دانش‌آموز افتخار‌آفرین هنرستان دکترصراف در محله ایثارگران، امید دارد یک روز لباس تیم ملی را بر تن کند و با پیروزی در میادین بین‌المللی نه‌تن‌ها در محله، که برای شهر و کشورش، افتخار بیافریند.
- چطور شد که به‌سمت ورزش‌های رزمی رفتی؟
داژبال، بسکتبال، ژیمناستیک و کونگ‌فو از‌جمله ورزش‌هایی است که طی دوران تحصیل تمرین و در مسابقاتش شرکت کرده‌ام. حتی رشته رزمی کونگ‌فو را تا کمربند مشکی ادامه دادم، اما درنهایت، تکواندو را برای ادامه حرفه‌ای ورزش انتخاب کردم.
- در تکواندو چه افتخاراتی کسب کرده‌ای؟
دان۲ را گرفته‌ام. در چند مسابقه بین‌باشگاهی در مرحله استانی شرکت کرده و مقام اولی هم در این مسابقات استانی کسب کرده‌ام.
- جزو دعوت‌شدگان به تیم ملی در رده نوجوانان در رشته کونگ‌فو هم بوده‌ای؛ چه اتفاقی افتاد که لباس تیم ملی را نپوشیدی؟
یک ماه قبل‌از انتخاب برای رقابت تیم ملی، پای راستم آسیب دید، اما، چون اسمم برای انتخاب تیم ملی رد شده بود، تمام تلاشم را کردم تا افتخار حضور در این رقابت‌ها برایم رقم بخورد. همه رقبا را پشت سر گذاشتم تا نفر آخر. اما متأسفانه در آن بازی، ۲۷ثانیه مانده به پایان رقابت، پایم پیچ خورد و با‌توجه‌به وضعیت آسیب‌دیدگی قبلی، پزشک تیم اجازه ادامه بازی را به من نداد.
- چه شد که کونگ‌فو را کنار گذاشتی، با اینکه کمربند مشکی داشتی؟
به‌طور‌کلی در ورزش، از جنگجو‌بودن لذت می‌برم و ورزش‌های رزمی اقناعم می‌کند. برای تغییر رشته، بعد از آسیب دیدن پایم پیشنهاد و نظر مادر و مربیانم اثرگذار بود. با انتخاب این رشته، شانس حضور در میادین و رقابت‌های بین‌المللی را داشتم
- تمرینات باشگاهی و بعد مسافت باشگاه تا محل زندگی به درس و مشقت لطمه‌ای نمی‌زند؟
همیشه با معدل خیلی خوب جزو بهترین دانش‌آموزان هستم. از هشت‌سالگی در‌کنار درس، به باشگاه و کلاس زبان انگلیسی می‌روم. در حال حاضر مدرس زبان انگلیسی در یکی از مراکز آموزشی هستم و مدرک بین المللیICDL و برنامه‌نویسی پایتون را دارم.
- قرار است تا کجا این رشته را ادامه دهی و بزرگ‌ترین آرزوی ورزشی‌ات چیست؟
تا‌زمانی‌که یک مربی خوب و عالی بشوم و البته در مسابقات بین‌المللی امکان حضور داشته باشم، صددرصد این رشته را ادامه می‌دهم. اما مجوز فدراسیون برای مربیگری از بیست‌و‌یک‌سالگی به بعد صادر می‌شود. بزرگ‌ترین آرزوی ورزشی‌ام این است که یک مربی بدن‌سازی حرفه‌ای بشوم و این رشته را در‌کنار رشته رزمی ادامه بدهم.
* این گزارش شنبه ۲۶ خردادماه ۱۴۰۳ در شماره ۵۶۰ شهرآرامحله منطقه ۱ و ۲ چاپ شده است.
لینک کوتاه
روایات مشابه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
