از نوجوانی به ورزش علاقه داشت و با عضویت در تیم سافتبال استان خراسانرضوی و حضور در مسابقات کشوری، چندمقام نیز کسب کرد. بعدها با انتخاب رشته تربیتبدنی و پیوستن به هیئتهای ورزشی، برای شکوفایی ورزش استان و حمایت از نخبگان ورزشی بهویژه نوجوانان حاشیه شهر بسیار تلاش کرد.
دکتر روشنک زندهدل، متولد۱۳۷۶ و ساکن محله کلاهدوز، با ما درباره دنیای ورزشیاش صحبت کرد.
روشنک زندهدل که به گفته خودش در خانوادهای ورزشکار و ورزشدوست به دنیا آمده است، تأثیر خانواده در انتخاب این مسیر ورزشی را بسیار پررنگ میداند و میگوید: از وقتی خودم را شناختم، در خانواده ما صحبت از ورزش و اتفاقات ورزشی بود. برادر و خواهرانم نیز هرکدام بهنوعی در یک رشته ورزشی بهصورت حرفهای فعال بودند. از بین آنها خواهر بزرگم، الههسادات که تکواندوکار بود، حتی تا مسابقات کشوری و انتخابی تیم ملی پیش رفت.
او ادامه میدهد: تحتتأثیر همین جو در دوازدهسالگی در هنرستان تربیتبدنی ثبت نام کردم تا ورزش را بهصورت آکادمیک دنبال کنم. بعداز مدتی، رشته جدید سافتبال را دنبال کردم. طولی نکشید که عضو تیم استان خراسان رضوی شدم.
به گفته زندهدل، سافتبال ورزشی جدید است و سابقه آن در کشور ما زیاد نیست. این ورزش مانند بیسبال است، اما توپ و چوب آن کوچکتر از بیسبال است. بازی توپ و چوب یا به قول مشهدیها «توپ چوبی» بازی بومیای است که شباهت زیادی با رشته سافتبال دارد.
کسب یک مقام دومی، یک مقام سومی و یک مقام اولی در مسابقات کشوری برای اعضای تیم سافتبال استان ازجمله افتخارات این تیم تازه و نوپا بود. به گفته زندهدل، تیم سافتبال استان خراسانرضوی بعداز کسب رتبه اول مسابقات کشوری در سال۱۳۹۸ بهدلیل حمایتنشدن منحل شد.
زندهدل میگوید: با منحلشدن تیم، همه امیدها برای حضور در مسابقات بینالمللی ناامید شد. بازیکنان و مسئولان تیم بسیار تلاش کردند که این ورزش ماندگار شود، اما بهدلیل حمایتنشدن از این ورزش نوپا، پیگیریها به جایی نرسید و تیم سافتبال خراسانرضوی منحل شد.
آنگونهکه این ورزشکار میگوید، این رشته گروهی و پرتحرک است و استقبال جوانها و نوجوانها از آن زیاد است. درصورت حمایت و تشکیل دوباره، تیم سافتبال استان خراسان رضوی، شانس موفقیتهای بیشتر و شرکت در مسابقات بینالمللی را خواهد داشت.
زندهدل بعداز ورود به هنرستان و انتخاب رشته تربیتبدنی، این مسیر را در دانشگاه تا مقطع دکترای فیزیولوژی ورزشی ادامه داد؛ «بعداز منحلشدن تیم سافتبال استان خراسان رضوی، چون سنوسالم اجازه پیگیری رشته ورزشی دیگر بهصورت حرفهای را نمیداد، تمرکزم را روی ادامه تحصیل در رشته تربیتبدنی گذاشتم. از سال۱۳۹۵ نیز در هیئتهای رزمی کارم را شروع کردم. همراه بچههای تیم در مسابقات مختلف ورزشی شرکت میکردم و تجربیات علمی خود بهویژه درزمینه فیزیولوژی ورزشی را دراختیار مربیان قرار میدادم.»
زندهدل همچنین به مدت دوسال در هیئت انجمنهای ورزشی استان خراسان رضوی فعالیت داشته است. از دوسالونیم قبل نیز در هیئت هندبال استان مشغول خدمت است. یکی از وظایف مهم هیئتهای ورزشی استان خراسانرضوی، شناسایی استعدادهای ورزشی و حمایت از آنها تا مراحل قهرمانی و بینالمللی است.
او بااشارهبه فرایند گزینش و انتخاب این استعدادهای ورزشی میگوید: هیئتهای ورزشی که در زیرمجموعه اداره کل ورزش و جوانان استان خراسان رضوی قرار دارند، درکنار هدایت تیمها برای حضور در مسابقات داخلی و خارجی، تأمین هزینههای خورد و خوراک، بلیت، جای مناسب و گذرنامه برای ورزشکاران هر تیم، وظیفه مهم دیگری نیز دارند که آن، کشف استعداد ورزشکاران نخبه در رشتههای مختلف ورزشی است. استعدادیابی و کشف استعداد بهطور معمول از ردههای سنی خردسالی و کودکی شروع میشود و تا ردههای بالاتر ادامه دارد.
او سابقه هفتسال حضور در چند هیئت ورزشی استان را دارد. به گفته زندهدل بیشتر ورزشکاران در یک پروسه زمانی چندساله تحت حمایت مالی و معنوی هیئت ورزشی اداره کل ورزش و جوانان استان خراسان رضوی قرار میگیرند. این حمایتها بهویژه در زمان برگزاری مسابقات ورزشی بینالمللی و خارج از کشور بسیار کارساز است.
برای شرکت در این مسابقات، هزینه چنددهمیلیونی لازم است و هر ورزشکاری چنین پولی را ندارد و حتی ممکن است بهخاطر بیپولی از مسابقات بازبماند. روش دیگر، جذب این استعدادها ازطریق آموزشوپرورش و معلمان ورزشی مدارس است.
هرسال با برگزاری مسابقات استعدادیابی در مدارس، تعدادی از این دانشآموزان انتخاب و به هیئتهای ورزشی مربوطه معرفی میشوند. این بچهها با جذب در مراکز ورزشی سازمان ملی ورزش و جوانان استان، تحت مربیگری بهترین مربیان ورزشی استان قرار میگیرند و برای حضور در مسابقات بزرگ بینالمللی و جهانی آماده میشوند.
او که خود درجریان گزینش و کشف بسیاری از استعدادهای ورزشی در مناطق محروم حاشیه شهر بوده، معتقد است که بیشترین نخبگان و استعدادهای ورزشی در این مناطق قرار دارد. میگوید: اغلب این استعدادهای ورزشی، ساکن مناطق حاشیه شهر مشهد مانند بولوار توس هستند. بیشتر آنها بهدلیل نداشتن امکانات مالی و دسترسینداشتن به مراکز ورزشی مجهز هرگز شناخته و کشف نمیشوند.
او با اشارهبه بودجه اندک هیئتهای ورزشی خراسان رضوی میگوید: از بزرگترین مشکلات جامعه ورزشی بهویژه تیمها و نخبگان ورزشی حاشیه شهر، نداشتن حامی مالی است. برای اعزام یک تیم به مسابقات خارج از کشور و بینالمللی برای هر بازیکن حداقل باید ۱۰۰ میلیونتومان هزینه شود؛ بههمیندلیل بسیاری از ورزشکاران نابرخوردار بهدلیل نبود حامی مالی، از مسابقات بازمیمانند.
این فعال ورزشی با ارائه پیشنهادی میگوید: امیدواریم بتوانیم از بین جامعه صنعتی و صاحبان کارخانجات بزرگ تولیدی در مشهد، حامی مالی جذب کنیم و حمایت از ورزشکاران نخبه ازسوی این صاحبان صنعت صورت گیرد و بهزودی تحولی بزرگ در شکوفایی و پیشرفت ورزش استان را شاهد باشیم.
* این گزارش شنبه ۱۲ خردادماه ۱۴۰۳ در شماره ۵۵۸ شهرآرامحله منطقه ۱ و ۲ چاپ شده است.