شرطی که مربی برای هدیه گذاشت

هدیه نجاتی که پانزده‌بهار از زندگی‌اش گذشته توانسته است جزو دختران موفق و امید‌های ورزشی محله طرق باشد. او به‌دلیل علاقه‌اش به ورزش دفاع شخصی آستین‌ها را بالا زد تا دختران نوجوان و جوان را به این ورزش علاقه‌مند کند.

حالا در باشگاهشان بیش‌از نودنفر مشغول تمرین دفاع شخصی هستند. خود او در این مدت توانسته است مقام اول استانی سال‌۱۴۰۰، مقام دوم استانی کیک‌بوکسینگ و مقام اول استانی هنر‌های نمایشی هیئت دفاع شخصی سال ۱۴۰۲ را به دست بیاورد. همچنین در همین ابتدای سال‌۱۴۰۳ توانسته در کارنامه ورزشی‌اش مقام سوم کشوری در دفاع شخصی در حرکات‌های نمایشی را ثبت کند.

- از چندسالگی ورزش را شروع کردی؟
از چهارسالگی. دو سال ژیمناستیک کار کردم، اما ورزش مورد‌علاقه‌ام نبود. مدتی هم کاراته را امتحان کردم. باز هم آن‌طور‌که باید از ورزش لذت نمی‌بردم تا اینکه با راهنمایی‌های مادرم، علاقه‌ام را در ورزش دفاع شخصی پیدا کردم.

- شنیده‌ام مربی دفاع شخصی را شما به طرق آوردید. درباره‌اش توضیح می‌دهی؟
به‌اتفاق مادرم دنبال مربی می‌گشتیم. اما آنها به‌دلیل مسافت طولانی به طرق نمی‌آمدند تا اینکه استادی از شهرک رجایی قبول کرد بیاید، با این شرط که اگر ظرف یک ماه تعداد هنرجو‌ها به حد نصاب نرسد، دیگر نمی‌آید. با دو نفر دیگر از دوستانم تیم تشکیل دادیم و به مدارس مختلف رفتیم و دختران با دیدن حرکات نمایشی، جذب این ورزش شدند. ابتدا کلاس را با ۹ نفر شروع کردیم و حالا در سه‌شیفت هنرجو‌ها مشغول تمرین هستند.

- برای آینده ورزشی‌ات چه برنامه‌ای داری؟
مربیگری و داوری در این رشته ورزشی را دوست دارم. برای مربی شدن مشغول تمرین هستم و تا یک ماه دیگر آزمون می‌دهم. به امیدخدا اگر مدرکش را بگیرم به‌دلیل اینکه هجده‌سال ندارم به‌عنوان دستیار مربی فعالیت می‌کنم. بعد از هجده‌سالگی هم برای گرفتن مدرک داوری اقدام می‌کنم.

- برای این ورزش چقدر هزینه می‌کنی؟
ورزش ما به وسایل خاصی نیاز ندارد. اما برای شرکت در مسابقه‌ها یا گرفتن مربی خصوصی برای مسابقه‌ها باید هزینه کنیم. بخشی از این مبالغ را والدینم تأمین می‌کنند. چون به آرایشگری و ایروبیک علاقه داشتم، دوره‌های این دو هنر را گذراندم. درآمدی را که از این طریق به دست می‌آورم، خرج ورزشم می‌کنم.

- آیا توانسته‌ای روی دختران اطرافت تأثیر بگذاری؟
به نظر خودم بسیار زیاد تأثیرگذار بوده‌ام. مادر و خواهر کوچک‌ترم در همین رشته ورزشی مشغول فعالیت هستند. بین دوستان و دختران محله‌مان به‌عنوان دختر ورزشکار و فردی که پشتکار و تلاش زیادی دارد، شناخته می‌شوم. بسیار پیش آمده است دخترانی که در مدرسه‌شان اجرا داشته‌ام، نشانی باشگاه را پرسیده‌اند و ثبت‌نام کرده‌اند.

- از شکست‌هایت چه درسی گرفتی؟
اولین مسابقه‌ای که در دفاع شخصی شرکت کردم، همه گفتند مقام می‌آورم، اما شکست خوردم. چند روز ناراحت بودم؛ بعد از آن، ایراد‌های کارم را بررسی و برای مسابقه بعدی حسابی تمرین کردم. در آن مسابقه توانستم مقام اول استانی هیئت رزمی را به دست بیاورم. به نظرم برد بعد‌از شکست شیرین‌تر و دلچسب‌تر است.

* این گزارش سه‌شنبه ۴ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳ در شماره ۵۶۴ شهرآرامحله منطقه ۷ و ۸ چاپ شده است.