کوچه «عبدی» در حسین‌باشی

آن‌طور‌که مردم می‌گویند، پیش از انقلاب اسلامی، در خیابان حسین‌باشی دعوا و چاقوکشی زیاد اتفاق می‌افتاده است، اما در دوران دفاع مقدس که جوانان همه محلات عازم جبهه شدند، آن ماجرا‌ها و تخلفات به خاطره‌ها پیوست و کوچه‌های خیابان حسین‌باشی با یاد شهدا هویت جدیدی گرفت.

از‌جمله کوچه حسین‌باشی‌۱۳ یا همان چمن‌افروز که ساکنانش خاطرات شهید‌عبدالرضا اسدی را هنوز به یاد دارند، جوان نوزده‌ساله‌ای که در عملیاد مرصاد به شهادت رسید و مردم به یاد او، بین خودشان به این کوچه «عبدی» می‌گویند.

اهالی می‌گویند قبل از دهه‌۶۰، بیشتر زمین‌های این کوچه متعلق‌به رحیم قسمتی و برادرش بوده است و به‌همین‌دلیل مردم، این معبر را «قسمتی» می‌نامیدند، اما بعد از انقلاب، نام «چمن‌افروز» به خود گرفت.

مسجد و حسینیه باب‌الحوائج، ابوالفضل العباس (ع) سال‌۴۲ تأسیس و سال‌۸۶ تجدید بنا شد. برای مرمت آن، اهالی محله، خودشان آستین بالا زدند.

سید‌محمد موسوی ۶۱ سال سن دارد و ازقدیمی‌های محله است. او عضو هیئت‌امنای مسجد و حسینیه باب‌الحوائج (ع) است و در تجدید بنای مسجد همکاری کرده است.

در این کوچه چهار مدرسه فعال است. دبیرستان الزهرا (س) سال‌۷۸ و دبستان زنده‌یاد رحیم قسمتی سال‌۴۲ تأسیس شد. در همین سال دبستان ماندانا نیز در این کوچه راه‌اندازی و در گذر زمان به دو دبیرستان عصمت و دبستان بعثت تقسیم شد.

بافت فرسوده این کوچه و کم‌عرض‌بودن آن، مشکلاتی است که دامن‌گیر ساکنان است. هر خانه‌ای که برای ساخت‌و ساز تخریب می‌شود، به محل مناسبی برای پارک خودرو‌ها تبدیل می‌شود.

سید‌موسی ویرانی متولد‌۱۳۳۱ از شصت‌سال پیش، ساکن این کوچه است. او زمانی را به خاطر می‌آورد که کامیون‌ها در راه تردد به کوره آجرپزی از این کوچه عبور می‌کردند. شهید‌اسدی در سنگ‌کاری شاگرد اوستا‌موسی بود.

حسینیه و خیریه حضرت زهرا (س) (متوسلین به امام‌حسن مجتبی (ع))در مناسبت‌های مختلف محل اسکان زائران است و از آن‌ها با غذای ساده‌ای که همان‌جا طبخ می‌شود، پذیرایی می‌شود.