شمردهشمرده حرف میزند و خاطرات مسابقات را برایمان تعریف میکند. متوجه میشوم علاوه بر مبارزه، در سخنوری هم استعداد دارد. همه اینها در حالی است که 10سال بیشتر ندارد و در همین سنوسال کم توانسته است 4مدال مختلف کشوری و استانی کسب کند. آرزوهای زیادی هم برای آینده در سر دارد و دلش میخواهد روزی برسد که خودش هم مربی شود و کودکان بااستعداد این منطقه را به آرزوهایشان برساند.
سحر دانشور مبارز دهساله محله پورسیناست که در رشته کیوکوشین کاراته فعالیت میکند. نوجوان بااستعداد و پرتلاشی که از هفتسالگی بهواسطه خالهاش که مربی ووشو است، به این حوزه علاقهمند میشود. هرروز در خانه و باشگاه تمرین میکند تا پلهپله به اهدافش نزدیکتر شود.
سحر تعریف میکند از زمانی که به یاد دارد، رشتههای رزمی را میشناسد. مادرش از همان سنوسال کم او را همراه خودش به باشگاه ورزشی محله میبرد؛ باشگاهی در نزدیکی خانهشان که زیر نظر فاطمه عزتمند، خالهاش مدیریت میشد. خاله سحر مربی مطرح این منطقه است و کودکان و نوجوانان زیادی زیر نظر او به مقامهای گوناگون دست پیدا کردهاند. سحر هم ابتدا مادر را همراهی میکرد و برای سرگرمشدن گوشه زمین تمرین هم میکرد، اما کمکم علاقهاش به مبارزه بیشتر شد. فاطمه عزتمند هم که علاقه و استعداد او را دید، تمرینهای سحر را جدیتر از قبل دنبال کرد.
سحر میگوید: خاله حساب زیادی روی من باز میکرد. میگفت حرکات دستت قوی است، دختر باهوشی هستی و همهچیز را موبهمو انجام میدهی. پس میتوانی قهرمان شوی. همین حرفهای او به من انگیزه میداد تا با انرژی کامل تمرینها را دنبال کنم تا در مسابقات برنده شوم.
سحر هرروز یکساعت در باشگاه میماند، اما تمرینهای او به همینجا ختم نمیشود. اعظمخانم، مادرش تعریف میکند از صبح تا شب در خانه لباس مبارزه را از تنش درنمیآورد. کاتا، بالانس، چرخوفلک و... ؛ او در هر فرصتی حرکات رزمی را اجرا میکند. همه اینها باعث میشود بتواند در مسابقات قهرمانی سبکهای آزاد بانوان استان خراسانرضوی در تیر سال13٩٨ مدال برنز را کسب کند. سحر از طعم شیرین کسب اولین مدال زندگیاش میگوید، اما پشتبندش توضیح میدهد این مدال برایش کافی نبوده و در پی کسب مقام اول بوده است. پس با تلاش بیشتر در دی سال13٩٨ در همین مسابقات موفق شد مدال طلا را کسب کند.
آخرین مدال او هم مدال برنز کشوری در مسابقات کاتا سبک کیوکوشین کای کان ساکاموتای کاراته ایران است که بهصورت مجازی در آذر سال13٩٩ برگزار شد. او فیلم حرکاتش را برای فدراسیون کاراته ایران ارسال کرد و مقام سوم را به دست آورد. سحر دلش نمیخواهد داستان موفقیتهایش به همینجا ختم شود. او در پایان گفتوگو میگوید: آرزویم این است که مثل خالهام مربی بزرگی شوم و بچههای ورزشکار این منطقه را به آرزوهایشان برسانم.