55بهار را پشت سر گذاشته است اما هنوز بدن ورزیدهای دارد. موهای سرش به سفیدی نشسته اما هنوز روی تاتامی بهخوبی فن اجرا میکند. به قول خودش اینها همه تأثیرات بیش از 40سال ورزش مداوم است. مربیگری تکواندو را 30سال قبل از باشگاه توحید خیابان آبکوه شروع کرده است. در چند باشگاه معروف شهر هم آموزش میدهد. اما بیشتر سابقه مربیگریاش به باشگاه آبکوه برمیگردد.
او مربی دو نسل بوده است. آنهایی که سالها پیش آموزششان داده است، حالا دست فرزندانشان را میگیرند و به باشگاه میآورند. رحیم حامدرحمت مربی باسابقه و پرتلاش محله صاحبالزمان(عج) است.
رحیم حامد رحمت متولد سال1346 در محله صاحبالزمان(عج) است. او ورزش حرفهای را از نوجوانی شروع و هفت سال بعد از آن، باگرفتن مدرک درجه3 مربیگری، تربیت اولین شاگردانش را آغاز میکند. میگوید: تکواندو را سال1362در باشگاه هلالاحمر خیابان امام خمینی(ره) نزد استادم دکتر امین جعفری شروع کردم. این ورزش را نه برای بهدستآوردن مدالهای خوشرنگ که برای هیجانش دوست داشتم، به همین دلیل با وجودی که از شاگردان ممتاز باشگاه هلالاحمر بودم، تمایل چندانی برای حضور در مسابقات نداشتم.
او به اصرار مربیاش در چند مسابقه استانی و کشوری شرکت میکند. کسب سه مقام اولی استان و یک مقام دومیکشور در رشته تکواندو، حاصل فعالیت ورزشی دوره نوجوانی استاد حامد است؛ «سال1369 در کلاسهای تخصصی و عملی مربیگری درجه3 تکواندو که از سوی فدراسیون برگزار شد شرکت کردم و با بهترین نمره قبول شدم. 23سال داشتم و پر از انرژی بودم. بعد از آن اجازه داشتم به عنوان مربی در باشگاهها فعالیت کنم البته پذیرش بدون سابقه و تجربه مربیگری خیلی سخت بود.»
با گرفتن مدرک مربیگری، نور امیدی به دل این جوان تکواندوکار تابید. دوست داشت هر چه زودتر جایی مشغول به کار شود و درآمدی داشته باشد؛ «همانزمان از طریق یکی از دوستانم با خبر شدم باشگاه توحید در خیابان آبکوه به دنبال گرفتن مربی است. با مدرکم پیش مسئول باشگاه رفتم. او سعی کرد مهارتهایم را محک بزند. بالأخره با حضورم بهطور موقت و آزمایشی موافقت کردند و من کارم را بهعنوان مربی شروع کردم.»
بعد از گذشت 10روز مدیر باشگاه اعلام کرد که حامد کارش خوب است و میتواند همانجا بماند؛ «بعد از دوسال، مدرک مربیگری درجه2 و درجه یک را از فدراسیون تکواندو گرفتم. مربیگری درجه2 بینالمللی را نیز همزمان با گرفتن دان8 تکواندو از فدراسیون جهانی کوکیوان که مقرش در کشور کرهجنوبی است دریافت کردم.»
رحیم حامد در مدت 30سال مربیگری در باشگاههای مختلف شهر، شاگردان موفقی را در زمینه ورزش به عرصه مسابقات فرستاده است. او فقط به جنبه جسمانی شاگردانش توجه نداشته و در پرورش فضایل اخلاقی و روحیه جوانمردی آنها تلاش کرده است.
استادانم بر این نکته همیشه تأکید داشتند که قهرمانی مهم است اما پهلوانی و داشتن مرام و معرفت مهمتر
این ویژگی، او را در بین دیگر مربیان ممتاز کرده است؛ «من در خانوادهای مذهبی بزرگ شدهام از طرفی استادانم بر این نکته همیشه تأکید داشتند که قهرمانی مهم است اما پهلوانی و داشتن مرام و معرفت مهمتر. از همان ابتدای فعالیتم بهعنوان مربی تکواندو عهد کردم شاگردانی تربیت کنم که الگوی ورزش و اخلاق باشند.»
استاد حامد کلاسهایش را وقت اذان تعطیل میکند و با شاگردانش به نماز جماعت میایستد؛ «کلاسهای باشگاه از ساعت6عصر شروع میشود و تا نیمهشب ادامه دارد. وسط تمرینات ورزشی زمان اذان مغرب است. به احترام اذان کلاس را برای چند دقیقه تعطیل میکنم. اوایل بچهها توجهی به اذان و نماز نداشتند اما بعد از مدتی وضعیت تغییر کرد و بچهها با اشتیاق به صف نماز اضافه میشدند.»
برگزاری نماز جماعت تأثیر عمیقی بر روحیه نوجوانهای باشگاه میگذارد و اولویتها و زندگی آنها را تغییر میدهد؛ «شاگرد نوجوانی داشتم که از لحاظ اخلاقی متفاوت بود. بعد از چند بار گفتوگو فهمیدم که او تا آن سنوسال حتی یکبار هم نماز نخوانده است. همین پسر نوجوان، کمکم بهسمت نماز جذب شد. بعدها با کمک چند نفر از نوجوانان محلهشان هیئتی تشکیل داد و سر و وضع و اخلاقش بهکلی تغییر کرد.»
استاد حامد علاوهبر مربیگری برای کودکان و نوجوانان، برای مدت 10سال مربیگری تکواندو طلبههای جامعهالمصطفی(ص) العالمیه مشهد را نیز برعهده داشت؛ «این یکی از افتخارات مربیگریام در طول این 30سال است. سالها قبل حجتالاسلاموالمسلمین مهدویمهر، ریاست وقت جامعهالمصطفی(ص) که وصف حال فعالیتهای ورزشیام را شنیده بود، تماس گرفت و از من خواست کلاس آموزش تکواندو برای طلاب تشکیل و آنها را آموزش بدهم.
طلاب جامعهالمصطفی(ص) از کشورهای مختلف مثل پاکستان، اندونزی، مالزی و کشورهای آفریقایی بودند. من اولین مربی تکواندو این مرکز اسلامی بودم و برای اولینبار با شاگردانی از کشورهای مختلف سروکار داشتم. بعضیها حرفزدن به زبان فارسی را بلد نبودند و این ماجرای آموزش را کمی مشکل کرده بود اما بادقت به حرفهایم گوش میدادند و عمل میکردند.»
همه فعالیت ورزشی و مربیگری استاد حامد در طول این 30سال در محلات برخوردار نبوده است. بخش زیادی از اینزمان در مناطق محروم حاشیه شهر محلاتی مانند نوده، کوی امیرالمؤمنین(ع)، شهرک نوید و ...در خدمت ورزش نوجوانهای محلات محروم بوده است؛ «این روزها با افزایش هزینه شهریه باشگاه، لباس، کمربند و کیف، خانوادهها باید هزینه 500 تا 600هزارتومانی را برای کلاسهای فرزندشان بپردازند.
موارد بسیاری پیش آمده بود که خانوادهای هزینه شهریه فرزندش را پرداخت میکرد اما پول خرید لباس ورزشی فرزندش را نداشت
پرداخت این هزینه برای خیلی از خانوادههای ساکن در محلات محروم امکانپذیر نیست. موارد بسیاری پیش آمده بود که خانوادهای هزینه شهریه فرزندش را پرداخت میکرد اما پول خرید لباس ورزشی فرزندش را نداشت. در چنین مواردی با کمک دوستان پولی را جمعآوری و برایشان لباس میخریم تا آن کودک بتواند ورزش را ادامه بدهد.»
استاد حامد با همین کمکهای مالی و نگرفتن پول شهریه، بچههای بسیاری را جذب ورزش کرده و آنها نیز با تلاش خود تا مرحله قهرمانی پیش رفتهاند؛ «چند سال قبل مادری کودکش را به باشگاه آورد و از من خواست که او را ثبتنام کنم. مادر همانطوری که گریه میکرد، گفت که من هیچ پولی برای شهریه و لباس این فرزندم ندارم، اگر او را قبول نکنی وقت بیکاری در خیابانها پرسه میزند. اگر به بیراهه برود شما هم مقصر هستید.
او را ثبتنام کردم اتفاقا استعداد خوبی هم داشت و توانست در چند دوره مسابقات استانی شرکت کند و مدال هم بیاورد. الان هم در کلاسهای آموزشی باشگاه کمکدستم است. سر کار میرود و اوضاع مالی خوبی هم دارد در زمان بیکاری هم به باشگاه میآید و در آموزش بچهها کمک میکند.»
وقت نماز است نوجوانها یکییکی دست از ورزش میکشند و وضو میگیرند. صدای اذان در باشگاه میپیچد همه سفیدپوش با کمربندهای رنگی در صف نماز جماعت میایستند.