کوک‌های کارآفرین یگانه

 یگانه پورمنافی هنرجوی هنرستان فنی‌وحرفه‌ای راه‌نور در بولوار شاهنامه است؛ دختر هجده‌ساله‌ای که در رشته خیاطی تحصیل می‌کند و دنیایش با طراحی، پارچه، لباس و دوخت‌ودوز زیباتر شده است. او از کودکی به‌سراغ نخ و سوزن رفته و اکنون هر هنری را که مستقیم یا غیرمستقیم به پارچه، لباس، دوخت، تزئینات و طراحی آن ارتباط دارد، استادانه بلد است.

 او در سال1396 وقتی که فقط سیزده‌سال داشت، مدرک فنی‌وحرفه‌ای خیاطی را دریافت کرد و از همان موقع این هنر را به بانوان محله‌شان آموزش می‌دهد. یگانه را در محله به‌عنوان «خیاط خیّر» می‌شناسند، چون بخشی از وقتش را صرف آموزش خیاطی با بهای بسیار ناچیز به بانوان محله می‌کند.

گره‌زدن آینده به خیاطی

دختر هنرمند و کارآفرین محله کلاته‌برفی به ما می‌گوید: «از سال1394 به‌دلیل علاقه شدید به خیاطی، تصمیم گرفتم در این حوزه کار کنم و آینده‌ام را با خیاطی گره بزنم. خاله و زن‌دایی‌ام مقدمات آن را به من آموزش دادند و من خیلی زود شروع به کار کردم.

 البته این را هم بگویم که مادرم خیاط قابلی بود، زمانی که کلاس خیاطی می‌رفتم ایرادهای کارم را می‌گرفت و حتی پیشنهاد می‌داد. همین الآن هم کس دیگری را به‌خیاطی قبول ندارد و لباس‌هایش را فقط من می‌دوزم.»

یگانه ادامه می‌دهد: «یازده‌ساله بودم که در آزمون فنی‌وحرفه‌ای شرکت کردم و قبول شدم، اما آن‌قدر سنم کم بود که به من مدرک نمی‌دادند. دوسالی زمان برد تا مدرکم را گرفتم و از آن به بعد در کنار کار، آموزش خیاطی هم انجام می‌دهم.»

اولین کارگاه من در پانزده‌سالگی راه افتاد. یک مغازه پانزده‌متری در کوچه‌پس‌کوچه‌های بولوار توس گرفتم و سخت به کار چسبیدم

راه‌اندازی مزون در 15سالگی

دختر هنرمند محله کلاته‌برفی توضیح می‌دهد: «فضای خانه کوچک ما پاتوق مشتری‌ها و شبیه به کارگاه خیاطی شده بود. گاهی گل‌های قالی‌ زیر پارچه‌ریزه‌ها و نخ‌ریزه‌ها پنهان می‌شد. اتاق‌خوابم هم جای آموزش کارآموزها بود.

 دلم نمی‌خواست فضای خانه‌ تحت‌تأثیر کارم باشد. همین نگرانی‌ها باعث شد که دلم بخواهد کارگاه را از خانه جدا کنم و اولین کارگاه من در پانزده‌سالگی راه افتاد. یک مغازه پانزده‌متری در کوچه‌پس‌کوچه‌های بولوار توس گرفتم و سخت به کار چسبیدم.»

کارآفرینی برای 10 بانوی کم‌بضاعت

از همه جای شهر مشتری دارد. خوش‌قول است و لباس‌هایی که می‌دوزد تن‌پوش خوبی دارد؛ از مانتو و کت‌ودامن مجلسی تا لباس نامزدی و عروسی.

 از مزون‌های خیابان مطهری‌شمالی و عبدالمطلب تا بوتیک‌های سجاد و احمدآباد، همه هنرش را قبول دارند و به او سفارش کار می‌دهند: «در دوسه سال گذشته با چندین بیمارستان قرارداد همکاری داشته‌ام و لباس‌های ست مردانه شامل شلوار و پیراهن و ست زنانه شامل مقنعه و روپوش و شلوار را تولید می‌کنیم؛ البته گان و دمپایی بیمارستانی هم سفارش می‌گیرم. 

این محصولات در مزون خودم دوخته می‌شود و برای تولید آن‌ها 10نفر از بانوان کم‌بضاعت و هنرمند محله به‌کار گرفته شدند تا از این راه به‌وضعیت اقتصادی خانواده‌شان کمک کنند.»