باورش آنقدرها سخت نیست؛ آنهایی که دیروز جان در طبق اخلاص گذاشتند و به میدان جنگ رفتند امروز در عرصه فرهنگی فعال باشند. به قول خودشان خدمت آن دوران، رفتن و دفاع کردن از آرمانهای انقلابی بوده و امروز خدمت به جوانان در عرصه فرهنگی وظیفهشان است. آنها سلاحشان را بر زمین گذاشتند و خودشان را برای جنگ نرم آماده کردند. جنگی که هدف اصلی آن قشر نوجوان و جوان کشورمان است. حسنعلی قادریراد از همان گروهی است که سلاحش را بر زمین گذاشته و در زمینه فعالیتهای فرهنگی قدم گذاشته است.
قادریراد کارشناسیارشد ادبیات دارد. در کنار درس خواندن سالهاست که در آموزش و پرورش خدمت میکند و همزمان در مسجد حضرت ابوالفضل(ع) در بولوار دلاوران فعالیتهای فرهنگیاش را دنبال میکند. پای صحبتهای این فعال فرهنگی که ساکن محله دلاوران است نشستیم تا بیشتر با کارهایش در محله آشنا شویم.
قادریراد دهه پنجم زندگیاش را به نیمه رسانده و متولد روستا بلقانآباد از توابع سبزوار است. تا پنجم دبستان در روستایشان درس خوانده و از 11سالگی برای ادامه تحصیل به مشهد آمده است. او میگوید: «پسر یکی از دوستان پدرم میخواست درس طلبگی بخواند، پدرم گفت دوست داری شما همراهش بروی؟ من هم قبول کردم وابتدا به سبزوار رفتم و سپس به مدرسه آیتا... خویی آمدم.» هنگامی که انقلاب پیروز میشود، مدتی را به روستا میرود تا دوباره کلاسها برگزار شود. بعد از آن عضو بسیج حوزه میشود و آموزشهای لازم برای حضور در جبهه را میبیند. نخستین بار سال60به عنوان تکتیرانداز راهی سقز در کردستان میشود. سال 61دوباره به جبهه برمیگردد و در علمیات رمضان شرکت میکند.
در این علمیات او از ناحیه پا مجروح و با انفجار خمپاره چشم و گوشش دچار موج انفجار میشود. با سختی فراوان خودش را به پشت خط میرساند. قادریراد سال64ازدواج میکند، اما به دنیا آمدن دخترش هم مانع رفتنش به جبهه نمیشود. رفتنها برای پیکار با دشمن تا سال 66ادامه پیدا میکند. نکتهای که باید به آن اشاره کنیم این است که او همزمان درس خواندن در حوزه و درسهای دوره راهنمایی را ادامه داده است. بعد از تمام شدن دوره دبیرستان و شرکت در کنکور، در رشته ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد قبول میشود و تا مقطع کارشناسی ارشد درسش را ادامه میدهد. همزمان تا درس خارج فقه هم خوانده است.حدود 20سالی هم در حرم امام رضا(ع) به طور افتخاری به زائران و مجاوران خدمترسانی میکند.
قادریراد از 22سال قبل به محله دلاوران آمده است و تا قبل از آن فعالیتهای فرهنگیاش در محله قدیم زندگیاش، یعنی میدان بار نوغان بوده است. باتوجه به اینکه او بسیجی فعالی بوده، فعالیتش را در مسجد محله قدیمشان به نام «مسجد جامع»شروع میکند. او میگوید: «در آن مسجد فرمانده پایگاه شهید حامد برادران بودم. با ارزیابیهایی که انجام دادم متوجه شدم در فعالیتهای اوقات فراغت جوانان و نوجوانان به ترتیب از سه قالب اردو، ورزش و مهارتهای فنی و حرفهای استقبال خوبی میشود، بنابراین برنامهها را به این سمت هدایت کردم.» قادریراد معتقد است بسیاری از موضوعها را میتوان در این سه قالب اجرایی و به نوجوانان و جوانان منتقل کرد. برای نمونه طرحهای پرورشیو عقیدتی را در قالب اردو اجرایی کرد یا بسیاری از مسائل تربیتی را میتوان در برنامههای ورزشی به قشر جوان انتقال داد. او میگوید: «به همین دلیل کلاسهای مختلفی را برای آگاهی نوجوانان و جوانان و خانوادهشان برگزار کردم.
استاد این کلاسها را از سازمان تبلیغات و آستان قدس دعوت میکردم.» برگزاری کلاسهای تفریحی مانند شنا، کوهنوردی، فوتبال و برگزاری کلاسهای امدادرسانی همچون هلالاحمر، مشاوره و روانشناسی برای نوجوانان و خانوادهشان و... سبب میشود تا او ارتباط نزدیکتری با قشر جوان محلهاش پیدا کند. البته خودش معتقد است تأثیر کارش که معلمی بوده هم در برقراری ارتباط با جوانان و فهمیدن نیازهایشان به او کمک کرده است. قادریراد میگوید: «ما در جامعهمان نیاز به کار فرهنگی داریم. برای این کار باید آموزش را از کودکان 5و6ساله شروع کنیم. اگر بتوانیم آنها را تقویت کنیم به خودی خود نوجوان و جوان آینده را ساختهایم.»
از سال 1378که به محله دلاوران نقل مکان کردهاند فعالیتهایش را در مسجد محلهشان به نام حضرت ابوالفضل(ع) ادامه داده است. این فعال فرهنگی میگوید: «تا یک سال هم فعالیتهایم را در محله میدان بار نوغان داشتم و همزمان در مسجد حضرت ابوالفضل(ع) فرمانده پایگاه شده بودم. گاهی صبح از خانه بیرون میرفتم و ساعت10شب به خانه برمیگشتم. بعد از مدرسه به مسجد جامع در میدان بار نوغان میرفتم و کارهای آنجا را سروسامان میدادم، بعد به مسجد خودمان میآمدم.» در این مسجد هم این فعال فرهنگی کلاسهای مختلفی را برای نوجوانان و جوانان تشکیل داده است.
او از تأثیر کارش در بین جوانان میگوید: «اگر بخواهیم به طور مستقیم نکتهای را به قشر جوان بگوییم آنها قبول نخواهند کرد. اما اگر به زبان خودشان و در کنار تفریح نکتهای بگوییم آنها بهتر قبول میکنند. به عبارتی باید آنها را غیرمستقیم هدایت کرد.» قادریراد اشاره میکند که رفتوآمد جوانان و نوجوانان آنقدر به مسجد زیاد شده بود که گروه مکبران و مؤذنان در مسجد تشکیل دادهایم. این امر هم فقط در سایه همان رفاقت و دوستی است که بچهها با مسجد و فعالیتهای آن برقرار کردهاند. این فعال فرهنگی محله دلاوران میگوید: «به جوانان همواره تأکید کردم که باید در کنار درس خواندن، حرفهای را هم آموزش ببینند. در همین راستا به آنها کمک کردهام تا بر اساس علاقهشان به کاری مشغول شوند. در حال حاضر برخی از آنها در مکانیکی، نجاری و... مشغول به فعالیت شدهاند. البته برخی از آنها هم بعد از تمام شدن درسشان در دانشگاه کارشان را در ادارهها، نهادها و... شروع کردهاند.»قادریراد معتقد است که باید جوانان را هدایت کرد تا به سرمنزل مقصودشان برسند.