
گذشتن از مال دنیا بهخاطر همسایه
کوچه سیدرضی ۵۵ پر است از همسایههای خوب و همدلی که برای کار خیر با هم رقابت دارند. همسایههایی که رسم همسایهداری را خوب بلدند. آنها به هر بهانه و مناسبتی دور هم جمع میشوند برای بهجاآوردن صله رحم و گاه باخبرشدن از حال هم تا اگر کسی در محله مشکلی دارد، دست به دست هم دهند برای گرهگشایی از کارش.
غلامعلی غلامی نخستین فردی است که اهالی کوچه بهعنوان یکی از همسایههای خوب محله معرفی میکنند؛ کسی که همیشه در کار خیر پیشقدم است.
باید در محله مدارا کنیم
حاجغلامعلی ۷۱سال دارد و حدود ۲۵سالی میشود که به محله شهیدرضوی آمده است. مهربانی او زبانزد کوچک و بزرگ محله است. کسی نیست مشکلی داشته باشد و حاجغلامعلی برای رفع آن پیشقدم نشود. او کلیددار و خادم افتخاری مسجد ولیعصر (عج) است که گاه در نبود امام جماعت ردای پیشنمازی هم میپوشد و مورداحترام و اعتماد است.
محمدتقی قربانیان که همسایه اوست، میگوید: نمیشود برای یکی از اهالی محله مشکلی پیش بیاید و حاجغلامعلی اولین کسی نباشد که برای بازکردن گره از کار آن بنده خدا داوطلب نشود.
حاجیغلامی معتقد است رسم همسایهداری همین است که درد و مشکل همسایه را از خودت بدانی و اگر کاری از دستت برمیآید، برای او قدمی برداری.
او محبت و مهربانی را دلیل نزدیکی دلها میداند که سبب الفت و نزدیکی بیشتر همسایههای یک محله در غم و شادی هم میشود. این همسایه خوب محله شهیدرضوی میگوید: اول باید فرهنگ مدارا را ترویج کنیم و بعد از آن به فکر گفتوگو در محله باشیم؛ این کار باعث میشود دل اهالی محله به هم نزدیک شود.
اول باید فرهنگ مدارا را ترویج کنیم و بعد از آن به فکر گفتوگو در محله باشیم
سرسبزی محله با پیگیریهای حاجمحمدحسین
محمدحسین مجاور را حاجغلامعلی معرفی میکند؛ یکی دیگر از قدیمیهای دغدغهمند محله که برای آبادانی آن تلاش بسیار کرده است. بوستان محله با پیگیریها و دوندگیهای او و یکی دیگر از همسایههای قدیمی از زمین خاکی به بوستانی سرسبز تبدیل شده است.
او تعریف میکند: وقتی به این محله آمدیم، زمین افتادهای کنار مسجد بود که به محل ریختن زباله و نخاله تبدیل شده بود. چون کنار مسجد بود و وجهه خوبی نداشت، با آقای «اکبری» نامی که معلم بود، پیگیری و نامهنگاری با شهرداری و آستان قدس رضوی را شروع کردیم. نتیجهاش هم این بوستان سرسبز در همسایگی مسجد شد.
مجاور درباره خصلت یک همسایه خوب میگوید: در آیات و روایات بر همسایهداری تأکید فراوان شده است. نشانه مسلمان واقعی این است که از حال همسایه خود خبر داشته باشد؛ آزارش به کسی نرسد و کارها و قدمهایی بردارد که برایش خداپدربیامرزی داشته باشد.
در عمل باید ثابت کرد
حاجابوتراب نیکرفتار نودودوساله را همسایهاش حاجمحمدحسین معرفی میکند؛ پدر شهیدی که کم حرف میزند. او ایمانش را در عمل به دستورات دین نشان میدهد. حاجمحمدحسین تعریف میکند: این پدر شهید در کارهای خیر و گرهگشایی از کار خلق همیشه پای کار است.
مجاور از ماجرای چندسال قبل در محله و جوابکردن یکی از همسایهها ازسوی صاحبخانهای میگوید و مستأجر ورشکسته، اما آبروداری که به ریختن اسباب و اثاثیهاش در کوچه تهدید شده بود. خبر که به گوش این پدر شهید میرسد، بیدرنگ طبقهای از منزلش را که همان زمان برای اجاره به دفتر املاک سپرده بود، به آن خانواده میدهد.
حاج ابوتراب درباره آداب و رسوم همسایهداری میگوید: خواب بر مسلمان حرام است اگر همسایهاش دغدغه نان داشته باشد یا نگرانی بابت سرپناهی. این مسلمانی نیست که تو داشته باشی و غمت نباشد.
او رسم همسایهداری را گذشت و ایثار برای همنوع و در راه خدا میداند و معاملهای پر از منفعت دنیوی و اخروی.
* این گزارش پنجشنبه ۲۷ شهریورماه ۱۴۰۴ در شماره ۶۰۹ شهرآرامحله منطقه ۱۱ و ۱۲ چاپ شده است.