ندا؛ نویسنده بیباک محله فاطمیه است 
سنگمزار «میلی مشهدی» به راهآهن برمیگردد؟ 
نت‌های هماهنگ زندگی «بهار»
بهار رجبی، نوجوان دوازده‌ساله محله شهیدبهشتی، از چهارسالگی پا به دنیای موسیقی گذاشته و توانسته در پایه پنجم تحصیلی، مقام سوم رشته ویولن آموزش و پرورش ناحیه ۳ را به دست بیاورد.
اولین‌باری که صدای ویولن را از نزدیک شنید، چشمانش به دستان استاد دوخته شده بود که چطور آرشه را روی سیم‌ها حرکت می‌دهد. اما آنچه به گوشش می‌رسید، نه‌تنها برایش زیبا نبود بلکه گوشخراش هم به نظر می‌رسید.
در همان لحظه مدام با خودش فکر می‌کرد چطور والدینش این ساز را محبوب و مادر سازها می‌دانند! اما یک اتفاق کافی بود تا نگاهش به ویولن برای همیشه تغییر کند.
بهار رجبی، نوجوان دوازده‌ساله محله شهیدبهشتی، از چهارسالگی پا به دنیای موسیقی گذاشته و توانسته در پایه پنجم تحصیلی، مقام سوم رشته ویولن آموزش و پرورش ناحیه ۳ را به دست بیاورد.
او علاوه‌بر موسیقی، امسال در آزمون سمپاد هم پذیرفته شده و قرار است از ابتدای مهر، یکی از دانش‌آموزان استعداد‌های درخشان پایه هفتم باشد. پدرش احمد رجبی، رئیس اداره فضای سبز شهرداری منطقه ۴، یکی از مشوقان اصلی او بوده است.
- علاقه‌ات به موسیقی از کجا شروع شد؟
چهارساله بودم که با تشویق پدر و مادرم در کلاس سلفژ ثبت‌نام کردم. اوایل برایم شیرین و ساده بود، اما کم‌کم سخت شد. شنیدن صدای پیانوی استاد که با آن درس می‌داد و خواندن نُت‌ها باعث شد این مسیر را ادامه دهم.
- چطور شد بین همه سازها، ویولن را انتخاب کردی؟
پدر و مادرم از پشت ویترین مغازه‌ای ویولن را نشانم دادند. بعد هم چند کلیپ از نواختن این ساز دیدم و همان شد که در شش‌سالگی سر از کلاس ویولن درآوردم. البته جلسه اول اصلا خوشم نیامد و حتی پشیمان شدم!
- پس چرا آموزش را ادامه دادی و رها نکردی؟
جلسه‌های اول بدون علاقه می‌رفتم تا اینکه بالاخره توانستم اولین آهنگ را به‌تنهایی بنوازم. همان لحظه بود که حسم به ویولن تغییر کرد. از آن روز تماشای کلیپ‌های آموزشی یا اجرای استادان، بخشی از زندگی من شد.
- آموختن ویولن برایت سخت نبود؟
خیلی! فکر می‌کردم مثل بعضی از اقوام که یک‌ساله سنتور یاد گرفته بودند، من هم زود نوازنده می‌شوم. اما چهار‌سال طول کشید تا بتوانم خوب بنوازم.
- تجربه اجرا در جمع را هم داشته‌ای؟
بله. بیشتر در جشن‌های مدرسه یا جمع‌های خانوادگی. معمولا وقتی مهمان می‌آید، از من می‌خواهند قطعه‌ای بزنم.
- به‌جز موسیقی، وقتت را چطور می‌گذرانی؟
در کلاس‌های شنا یا اسکیت که شهرداری برگزار می‌کند، شرکت می‌کنم. سه‌سالی هم هست والیبال کار می‌کنم و خیلی به آن علاقه دارم.
- اهل کتاب هم هستی؟
خیلی زیاد. سال گذشته برای قبولی در آزمون سمپاد، بیشتر وقت‌ها به کتابخانه مسجد پنج‌تن (ع) نزدیک خانه‌مان می‌رفتم.
- وقتی برای آزمون سمپاد درس می‌خواندی، کلاس‌های موسیقی و والیبال را کنار گذاشتی؟
هیچ‌وقت. حتی در سال تحصیلی کلاس‌هایم را ادامه دادم، چون حس می‌کردم موسیقی و ورزش به من انرژی می‌دهند و باعث می‌شوند با انگیزه بیشتری درس بخوانم.
- برای آینده چه برنامه‌ای داری؟
دوست دارم عضو یک گروه موسیقی شوم و روزی در کنسرتی بزرگ بنوازم یا حتی تک‌نوازی کنم. والیبال را هم تا تیم ملی بانوان ادامه دهم. در کنار همه اینها، می‌خواهم در آینده یک دکتر داروساز بشوم.
* این گزارش سه‌شنبه ۲۵ شهریورماه ۱۴۰۴ در شماره ۶۲۸ شهرآرامحله منطقه ۷ و ۸ چاپ شده است.
لینک کوتاه
آوا و نمــــــای شهر
